ี่กักขังเขาเอาไว้ แต่ทันทีที่ภาพเบื้องหน้าปรากฏอ

ดร่างของหญิงชราไว้แนบแน่น หัวใจของเขาค่อย ๆ คลี่คลา

กดิ์สิทธิ์ยังคงยืนอย่างมั่นคง ไม่มีความเสียหายใด ๆ ปลายโซ่ถูกปลดออกอยู่ไม่

ายนอกเธออาจดูไม่โดดเด่นหรือมีพลังที่เกินขีดจำกัด แต่ทุกครั้งที่เขาคิดว่าเธอจะไ

่นดินที่พวกเขายืนอยู่เริ่มสั่นสะเทือนอย่างรุนแ

้เงยหน้าขึ้นมาในทันที ขณะที่ชายหนุ่มมองไปยังทิศทางที่เกิดแรงสั่นสะเทือน คว

ริ่มแตกร้าวเป็นแผลลึก นีรุณรีบวางผู้อาวุโสแทราลงบนพื้นด้วยควา

แห่งทักษิณร่วมกันร่ายเวทราวกับคนไร้สติ พลังอำนาจของคน

่งที่อยู่ใกล้ เสียงดังกึกก้องเหมือนฟ้าผ่าหรือแผ่นด

้อาวุโสธราแห่งประจิมถูกพลั

่สะท้อนกลับมา ทำให้ทุกสิ่งร

มในใจ ‘เกิดอะไรข

ายเวทปัดป้องพลังที่คุกคามรอบตัวอย่างไม่ทันตั้งตัว “เกิดอะไรขึ้นกั

ำถามของเธอ พวกเขากลับซัดพลังเวทใส่เ

งเกาะน้ำป้องกันอย่างรวดเร็ว “พวกท่านถูกเวทควบคุม จึ

ด้วยคำถาม ‘ใครกันที่อยู่เบื้อ

ในทิศทางที่ไม่อาจคาดเดาได้ ทุกสิ่งดูเหมือนจะถูกวางแผนไว้อย่าง

เสียงที่ทำให้เธอสะดุ้งจากภวังค์ “เชือกมีเพียงหน

้อาวุโสริคที่ยืนอยู่ใกล้ปากเหว ทำให้เธอรู้สึกได้ถึงแรงกดดันจากดวงตาที่ว่างเปล่าเหมือนโด

องนีรุณบีบแน่นขึ้นมา ขณะที่เสียงแหลมเล็กของผู้อาวุโสธรา เ

กล้าขยับตัว เสียงกรีดร้องจากทั้งจากสองหลุมเหวดังขึ้

วยความคิด ขณะที่เขามองไปรอบ ๆ อย่างพิจารณา ราวกับพยายามจับจังหวะอะไรบางอย่าง

มันบิดเบี้ยวเกินกว่าจะเป็นความจริง ผู้อาวุโสทั้งห้าควรจะนอนหมดสติอยู่ในสภาพที่ไร้สติ แต่ทำไม

ราวกับมีบางอย่างที่มองไม่เห็นกำลังบีบคั้นทุกการกระทำ ทุกทิ

ขณะที่สายตาของเธอมองไปยังท้องฟ้าที่ดูแปลกตา ราวกับมันไม่ใ

ดวงตาของเขาจับจ้องไปที่เธออย่างแน่วแน่ ก่อนจ

ับ เลือดสีแดงสดไหลรินอย่างไม่ขาดสาย เธอกัดฟันทนกับค

ับกำลังเริ่มข้าใจบางสิ่งบางอย่าง เขาพูดเสียง

าเองอย่างรวดเร็ว แต่เลือดก

จะมองมาที่แผลของตัวเอง ความรู้สึกม

วยความหมายที่ลึกซึ้ง “คุณนี่มีศัตรูมากกว่าที่คิดนะคร

ขาสลับกับแผลของตัวเองอย่างไม่หายขุ่น

กที่นี่ ก็ต้องบรรลุวัตถุประสงค์ของคนท

ากที่มีเธอเป็นผู้เล่น แต่เธอกลับไม่สามารถควบคุมการเดินของตัวเองได้ ท่ามกลา

่ลึกมืดและน่าสะพรึงกลัว มือของเธอกำเชือกแน่นขณะที่เธอโยนมันลง

างของผู้อาวุโสมหิเริ่มเคลื่อนขึ้นมาอย่างช้า ๆ ความตึงเครียดในอา

่นสะเทือนอย่างรุนแรง เหมือนกับว่ามันกำลังจะถล่มลง

้ว่าทั้งหมดนี่เป็นเพียงภาพลวงตา แต่ทุกอย่างเกิดขึ้นช่างเหมือนความ

อกของเธอ ปากเหวของผู้อาวุโสธราเริ่มจมหายไปอย่างรวด

ดลงไปโดยไม่ลังเล ‘แม้มันจะเป็นเพียงภาพลว

ขาไม่ทันได้เอ่ยอะไร นีร

ยง เขาทันเห็นเพียงรอยยิ้มหวานของเธอที่เปล่งประกายไปถึงนัยน์ตา

ู้ว่าเขากำลังโกรธหรือหวาดกลัวกันแน่ เขาตัดสิน