าเรือนตระกูลเสวี่ย คนที่มาคือท่านเจ้าเมือง เขามาครั้งนี้เพราะครั้งที่

ของตนบ้าง เขาใช่เหตุผลเดียวกันกับจวนท่านแม่ทัพ เรื่องที่จวนท่

เช่นนั้นก็ตบโต๊ะบันดาลโ

่เรื่องของข้ายังมิได้ถูกตัดสิน หากพวกเจ้า

นจะได้ชื่อว่าขุนนางต้องโทษแต่โทษของเขาก็ยังไม่ได้ถูกตัดสิน เพียงแค่โดนคุมตัวไว้เท่

สียใจอย่างมาก" จินเยว่เดินเข้าไปกอดแขนของบิดาไว้ เสวี่ยป๋อเหวินจึงได้ค

เยว่ไปช่วยรับรองแขกไปถึงหูของจ้าวตงหยาง อย่างรวดเร็ว เขาให้

ำพูดไปถึงท่านเจ้า

อมทำหน้าที่ได้ดีกว่าคุณหนูในห้องหอเช่นแ

้คณิกามารับรองแขกในจวนก็เท่ากับให้คนในงานนำไปติฉินนินทาได้ แต่หากไม่รับไว้ก็เหมือนกั

แต่เขาลืมนึกไปว่าเว่ยซืออิงมิได้ปล่อยวางความแค้นท

ผู้เฒ่าจ้าวให้มารับจินเยว่ไปพบ แม้จินเยว่จะไม่อยากไปนางก็ต้องจำ

ฒ่าจ้าว บ่าวที่นำทางพานางไปเรือนของเว่ยซืออิงแทน แม้นางจะขัดขืน

นไปนางจึงออกมาจากที่ซ่อนแล้วรีบวิ่งไปแจ้งคนของจ้าว

ารที่อยู่นอกเมืองก็ต้องใช้เวลาเดินทางอย่างน้อยก็ห

ออิง เพื่อให้นางมาช่วยจินเยว่ก่อน แต่ฮูหยินผู้เฒ่าเพิ่งจะเข้าไปนอนพัก สาวใช้หน้าเรือนจึงไ

่ยซืออิงทันที เว่ยซืออิงที่เห็นหน้านางความโกรธ

้าของเจ้าข้าเห็นแล้วอยากจะทำให้เสียโฉมยิ่งนัก" นางเกลียดใบหน้าง

ียงร้องออกมาไม่ได้เพราะมีผ้าอุดอยู่ นางได้แต่กัดผ้าแน่น

ซืออิงก็ยิ่งบันดาลโทสะ นางนำแส้ออกมาฟาดไปที่ตัวของจินเยว่ ความจริงนา

พราะแส้ที่นางฟาดเพื่

ช่นใดทำให้ข้าอับอายต่อหน้าคนมากมาย" เหมือนเว่ยซืออิงจะเสียสติไปเส

งสามครั้งเท่านั้น หลิวเหล่ยที่เดินทางเข้าเมืองมาก็ถู

ิยาที่มักจะเรียบร้อยอ่อนหวานต่อหน้าคนอื่นตลอด แต่วันนี้ควา

ัพหรือบ่าวตระกูลเว่ย ที่จะให้ท่านโบยตีได้ตามอำเภอใจ" ห

บเข้าไปรับตัวจินเยว่ก่อนที่นางจะล้มไปกองกับพื้น จินเยว่ที่เห็นหลิวเห

ี่ยหมดสติไปแล้วเจ้าค่ะ" เ

ำเป็นต้องออกหน้าช่วยด้วยหรือ"

มผิด แม้แต่ท่านเจ้าเมืองยังต้องไ