พี่ช้างผู้จัดการร้านซึ่งกำลังง่วนอยู่ก

ลูกค้าจะเยอะมากๆ มีเด็กนั่งดริ้งค์มีมาเพิ่

ไรมาหร

มาแล

ก็ไปเตรี

พี่ช

ทักทายให้กับเพื่อนร่วมงานซึ่งบางคนก็รู้จักบางคนก็ไม

ตันหยงเพื่อนที่อยู่มหาวิทยา

นี้ณิรินต้องมาอยู่แล้วไม่อยากพล

่าคุณลูกค้าต้องเยอะมากแน่กลัวจะไ

แล้วเห

กผัดหมูมาใ

านเสร็จอย่าลืมเตือนณิรินด

จะเรียนพวกเราไปนั่งด้วยหรือเปล่า” เพราะทุกครั้งที่คุณชินเจ้าของผับพา

ินจะเหมาเครื่องดื่ม

ราเหรอ เราไม

ทุกวันไม่เหมือนเธอและตันหยงที่จะมาเ

้ก่อนก็ดีตันหยงมีของอยากได้อีกเย

ช้แบรนด์เนม ณิรินทร์ญาไม่ค่อยเห็นด้วยกับการใช้เงินของเธอนักแต่ก็ไม่ได้ว่าอะไรเพราะมันเป็นสิทธิส่วนตัว ส่วนตัวเธอเองนั้นไม่ได้ใช้ของใช้แบบนั้นเพราะคิดว่าเงินทุกบาททุกสตางค์กว่าจะหา

ส่วนใหญ่จะบอกว่าเธองกแต่เธอก็ไม่สนใจและก็ยอมรับเพราะมันเป็นแ

มและเรียกให้ไปนั่งด้วย ณิรินทร์ญาก็ถูกชายคนหนึ่งซื้อเครื่องดื่มสิบดริ๊งค

ผ่านเคาน์เตอร์พี่ช้างผู้จัด

นทางน

รือเปล่า

รื่องดื่มสองร้อยแก้วน่าจะนั่งยาว

เลยเหรอค

้ะสอง

ี่นี่ไหม ทำไมซื้

ถึงจะขึ้นมาที่ผับสักที ถ้ายังไงณิรินก็

ายหัวจากทางใต้มาก่อนเธอไม่ได้ดูถูกหรือเหยียดอาชีพของเขาแ

ขาค่อนข้างสุภาพถ้าไม่บอกว่าเป็นนา

รินยังเข็ดกับนายห

ไงรีบขึ้นไปข

คำจากผู้จัดการของร้านจา

งเขาดูดีมากๆ ผิวสองสีใบหน้าหล่อเข้มไม่เหมือนกับในหัวคนก่อนที่ผิวคล้

ริน มารู้จักกับเพ

ัสด

ของฉันชื่อ

ค่ะนาหั

งก่อ

วนั่งลงข้างๆ มือเต

ึ้นมากรุงเทพ ถ้ายังไงก็นั่งคุยเป็

ค่ะค

เจ้านายก่อนจะหันม

ดื่มแบบไหนคะ

แค่ก้อนเดียวก็พอน

ๆ เลยเหรอคะเดี๋

ดีเหรอเธอจะได้ขา

หญิงสาวเอาน้ำแข็งใส่แก้วแล

ม่ดื่

ินแค่นั่งเ

ติต้อง

ดริ๊งค์ก็จริงแต่เด็กในร้านไม่ต้องด

นที่นี่มานาน

ต่เรียนป

ตอนนี

รินอยู่ปี

ล้วนี่นึกยังไงถึง

มันได้เงินดีและ

ด้วยสายตาเหยียด เขาคิดว่าเด็กวัยรุ่นสมัยนี