ั

้าจะปิดประตูอย่างนี้ไม่ได้" เด็กหญิงตัวกลมวิ่งตามสหายไปที่ประตูด้านหน้า ทว่าเมื่อไปถึงประตูบานใ

จะขังเจ้าให้อดตายอยู่ที่นี่อย่างไรเล่า" เสีย

งเฮาและเสด็จป้าของข้ารู้เข้า พวกเจ้าจะต้องถูกลงโทษอย่างแน่นอน" หยางหลิงเซียงตะโกนขู่ออก

ก็จะถูกวิญญาณแค้นของพระสนมบีบคอตายอยู่ที่นี่นั่นแหละ" ซวงอี้หนึ่งในเด็กหญิง หัวเราะออก

ดไปแล้วก็ขนลุก ท่านแม่ข้าเล่าให้ฟังว่า พระสนมผู้นั้นทำความผิดจึงถูกลงโทษให้มาสำนึกตนที่ตำหนักแห่งนี้ ใครจะไปคิดเล่าว่าพระสนมผ

ยิ้มให้กันอย่างสะใจ ยิ่งได้ยินเสียงลน

งทั้งคู่ชวนกันออกไป หยางหลิงเซียงก็เริ่มร้อนรนขึ้

บอ้วนแต่ยังกล้าแย่งความดีความชอบจากฮองเฮาไปเป็นของตนเองแต่

ีก เด็กหญิงเริ่มทุบประตู และกรีดร้องอย่างหวาดหวั่น นางไม่รู้ว่าตนเองร้องไห้และก

ไป และก็สะดุ้งตื่นขึ้นมากรีดร้องอย่างนี้ซ้ำ ๆ ป่านนี้จะมีผู้ใดรู้หรื

มหวาดกลัวเกาะกินจิตใจ หรื

๊บ

เสด็จป้าเพคะ หลานอยู่ในนี้ ซวงอี้ ไห่อิง ปล่อยข้าออกไปนะ ฮื้อ...ข้ากลัวแล้ว ปล่อยข้าออกไป"

านบนทำเอาเด็กหญิงแทบเสียสติ

มฉันไม่อร่อยเลยสักนิด พร

.เสียงใครอย

ที่สิ้นหวังท้อแท้ นางกับได้ยินเสียงของคนผู้หนึ่ง

้น ร่างกลมลุกขึ้นจากพื้น ก่อนจะวิ่งออกไปหาค

มากอดเอวเขาไว้ จ้าวตี๋เฟย เซถอยหลังไปเล็กน

่วยด้วย ช

ญิงออกจากเอวของตนเอง ทว่าความหวาดกลัวของเด็กหญิงมากจนเกินไป นอกจากไม่ปล่อยแล้วมือเล็ก ๆ นั่นกลับเ

ี่นี่...เอ่อ.." ยังไม่ทันได้บอกให้พี่ชายตัวโตได้ฟังจ

กินรองท้องก่อนเถิด ดูเจ้าคงหิวมากแล้ว" จ้าวต

็นใบหน้าของคนที่ช่วยตนเองเอาไว้ พลันเด็กหญิงก็รู้สึกอับอายเป็น

้นลงไป ก่อนจะยื่นมือน้อย ๆ ไปรับขนมแสนอร่อยนั้นมากัดกิน เพียง

อเห็นใบหน้าแดง ๆ นั้นกินไปร้องไป

ยางหลิงเซียงเองก็เล่าทุกอย่างออกไปจนหมดเช่นกัน นางโดนสหายสองคนหลอกมาเล่นสำร

ด้วิ่งตามผู้อื่นไม่ทัน ต่อไปก็รู้จั

มา ก็ได้ยินเสียงเสด็จป้าของนางแล

ลู่กุ้ยเฟยก้มศีรษะลงให้กับจ้าวตี๋เ

กุ้ยเฟยกระมังนางถูกหลอกมาขังท

เด็กหญิงผู้นี้แล้ว จ้าวตี๋เฟ

ียสิ" หยางหลิงเซียงยัดขนมคำสุดท้ายเข้าปาก ก่อนจะหันไปเบิกตามองพี่ชายตรงหน้า

คารวะองค์รั