ด กำลังโกรธอ

P

อย...

......

ะลึมสะลือตื่นขึ้นมาใ

นี่ไม่ใช่ห้อ

ึ

ม

ด้ จู่ๆ ก็ถูกใครบางคนด

ที่คนที่ดึงเธอเข้าไ

่อคืนกินเลี้ยงบริษัท แล้ว

ั้งตัวแบบนี้ก็แสดงว่าเขาท

ึ

ครวญครางขึ้นมาอีกเมื่อ

อนค่ะ” น้ำขิงดีดดิ้น พย

ไง” เสียงเรียบเอ่ย แต่ทว่

ล ปล่อยน้ำ

ำขิงจะยอมทำตามที่เขาบอกแล้ว แต

คะ” น้ำขิงเอ่ย ตามจริงเธอไม่ได้ปวดฉี่ แต่ว่าไม

ึ

ยร่างบางทันที แต่ทว่า

บ

ุ

ก เพราะแค่เพียงขาแตะพื้นได้ เธอก้มล้มลงไปกองกับพื้นทันที และแทนที่ตัวการที่ทำให้เธอมีสภ

สียงที่เอื้อนเอ่ยช่าง

เปล่า’ น้ำขิงได้แต่มองค้อนคนหน้าไม่อาย

อง

จก ทั่วทั้งตัวของเธอเต็มไปด้วยรอยดูดเม้มสีแดงเข้ม และรอยฟั

างขนลุก ก่อนจะทำใจเดินไปอาบน้ำชำระล

ชั่วโ

องเธอจะมองหาเหล่าเสื้อผ้าที่ถูกถอดออกไปด้วยฝีมือของคนห

ึ

อที่จะใส่กลับบ้าน แต่ทว่ายังขาดของส

งเรียกร่างสูงเพราะ

ราของน้ำข

่างสูงไม่ได้พูดอะไร แต่ทว

ำขิงพึมพำหน้ามุ่ย ก่อนจะพยายามก

￢メ) ” เมื่อหาเท่าไหร่ก็ไม่เจอ น้ำขิงก็หันม

แสดงสีหน้าว่า เขาจะ

งเนี่ย (T^T) ” น้ำขิงกระเ

่หนาๆ ในตู้เสื้อผ้าหน่อยนะ

สียงทุ้มเอ

ขิงจะกลับบ้า

่แป๊บเดี

ม่

เขายังคงยื

ขี้

หละ” น้ำขิงเอ่ย ก่อนทำท่าจะเดินเข้าห้อง

ม

บกลับ

ดี๋ยวโทรสั่งจากร้าน

่ได

ับ เพราะต้องไปทำ

ะอะไ

นไปแล้ว” ท่าทางที่จู่ๆ ก็เหมือนโมโหขึ

มถ

ที่บ้านค

บอกว่าเ

่บ้านค่ะ รู้แบบนี้แล้

ึ

้ว เขาจึงยอมปล่อยมื

งหม

กงาน สักวันแม่จะฟ้องกรมแรงงานให้หมด!” น้ำขิ

ิ้ตสีขาวกลับมองเห็นก้อนซาลาเปาขาวๆ อย่างชัดเจน ทว่าเมื่อน้ำขิงแอบมองค้อนร

ไมมาอยู่ต

ยู่ใต

งหรี่ตามองคนตรงห

ครับ เดี๋ยวผมไปส่

รีบเอื้อมมือไปคว้าบรา แต่ทว่ากลับถู

น้ำขิงหรอคะ”

้งอะ

ลเอ่ยด้วยน้ำเสียงเจ้าเล่ห์

ึก ตึ

ิงละล่ำ ละลักเอ่ย ก่อนจะถอยหลังหนี แ

ม

ะ.....ก็ผมเป็

ากลำบาก เมื่อมือหนาค่อยๆ ปลดกระดุมเส

้วยกันมานับครั้งไม่ถ้วน แต่เธอก็ไม่เคยชินกับสายคมของคนตรงหน้าเสียที อาจเพราะว่าเขาไม่ค่อยพู

...........

ลัง+คอมเ

ังใจ