่ซ่อนเร้นอยู่ “ข้ารู้ว่าท่านกำลังพยายามเปลี่ยนแปลงตัวเองให้ดีขึ้น แต่ท่านรู้หรื

ักเงยหน้าขึ้นมองน้องสาวด้วยความงุ

หลี่หยวนเจ๋ออย่างไรล่ะ ข้าไม่อยากบอกท่านหรอกนะ แต่ข้าเคยได้ยินองค

วิ่นลี่หยามีแผนการซ่อนเร้นอยู่ในคำพ

ารพูดอะไรกันแ

ตัวเองแค่ไหน พระองค์ยังคงไม่ชอบท่าน และยังมอง

่นจือหยูเดิม แม้จะรู้ดีว่าเหวิ่นลี่หยามีเจตนาแฝง แต่มันก็ทำให้หัวใจนางสั่นไหว และนี่เป็นเรื่อง

้าเชื่อว่าวันหนึ่งพระองค์จะมองเห็น” วาดรวีพยายามตอบโต้ด้วยน้ำเสียงมั่นคง

างยิ้มเย็นอย่างมีชัยที่คำพูดของนางเริ่ม

ผ่านมา พระองค์หลีกเลี่ยงท่านทุกครั้ง ข้าคิดว่าพระองค์คงอยากจะแจ้งข่าวเรื่องการยก

ยไม่ฟังในสิ่งที่เหวิ่นลี่หยาพูด แต่คำพูดเยาะเย้ยเหล่านั้นเหมือนแรงกดดันที่ค่

รือเหวิ่นจือหยูถามด้วยน้ำเสียง

จหรือ ข้ารู้ว่าเจ้าหวังอะไรอยู่ เจ้

ต่ข้าไม่จำเป็นต้องใช้วิธีสกปรกเช่นที่ท่านเคยทำ ข้าเพียงแค่รอให้พระองค์เห็นเองว

่วยุและท่าทีเย้ยหยันอย่างน่าหมั่นไส้ที่เหวิ่นลี่หยาพยายามทำ มันกำลังทำให้สต

ข้าเปลี่ยนแปลงแล้ว และและข้าจะไม่ยอมให้เจ้ากับมารดาของเจ้าได้ในสิ่

น “ดูสิ นี่แหละตัวต

่านั้นเอง ถ้าท่านจะโกรธ ก็แสดงว่าท่านท่านยังไม่เปลี่ยนแปลงอย่างที่ท่านกล่าวอ้า

ุกไหม้ วาดรวีรู้สึกได้ว่าร่างกายของเหวิ่นจือหยูที่ตัวเอง

สดงท่าทางไม่เหมาะสมออกมาอย่างที่วาดรวีพยายามหลีกเ

อิจฉา” เหวิ่นจือหยูตะ

้าได้ทุกอย่างที่เจ้า

ท้จริงของท่าน อย่าลืมสิว่าท่านกำลังพยายามเปล

ัง องค์ชายหลี่หยวนเจ๋อปรากฏตัวขึ้นพร้อมกับกงกงหลี่ซือที

สียงของพระองค์เยียบเย็นจน

ามผิดหวัง นางยังไม่เปลี่ยนจริงๆอย่างที่พระองค์คาดคิดไว้ พระองค์ก้าวเข้

ค์ชายจ้องมองว่าที่คู่หมั้นด้วยสายตาที่เย็นชาและรู้สึกผิดหวั

ตกใจนางเอามือทาบอกก่อ

งๆ หม่อมฉันพยายามจะพูดกับพี่จือหยูดีๆ แต่” นางทำท่าเหมือนจะร้องไห้ ความอ่อนห

่ไม่ได้พูดอะไร ร่างสูงสง่าก้าวไปข้างหน้า เพียงแต่

อธิบายอะไรหน่อยหรือ” น้ำเสี

ะพูด แต่คำพูดที่เอ่ยออกมานั้นกลับไร้พ

ปลี่ยนไปแล้ว ข้ากำลังจะเชื่อในสิ่งที่คนอื่นเขาพูดกันและคิดว่าเจ้าก

้วว่าเจ้ายังไม่เปลี่ยนแปลงไปจากเดิม เจ้าก็ยังเป็นคนที่ข้ารู้จักในอดีต คนท

จะพยายามอย่างสุดความสามารถในการเปลี่ยนแปลง แต่มันก็ยังไม่พอในสายตาขององค์ชายหลี่หยวนเจ

ม่เต็มใจของท่านพ่อของหม่อมฉัน และอีกอย่างนะตอนนี้หม่อมฉันก็ไม่ได้อยากที่จะเป็นคู่หมั้นของท่านแล้ว เพราะตอนนี้หูตาของหม่อมฉันสว่างแล้วไม่ได้มืดบอดมัวลุ่มหลงท่านเหมือนเดิม เชิญท่านกับเห