ื่องบังเอิญ

ปุณณภพได้ยินเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น เขาล้วงโ

โหล.

ุณณภพแทบจะยกมือขึ้นปิดหู เมื่

คุณรังสิมันต์ถามเสียงเข้ม และไม่

บพ่อ” ปุณณภพ

มัวทำอ

บัติเหตุนิดหน่อยครับพ่อ

็นอะไรมากรึเปล่า” คุณร

มอเตอร์ไซค์ของพี่แย้มเนี่ยส

ี๋ยวพ่อจะให้ป

ังนั่งแท็กซี่ไปที่บริษัทแล้ว”

วเกรงใจคุณชลธีร์เค้า แล้วแกก็รีบไปตรวจที่โรงพยาบาลซะ” ผู

ตอร์ไซค์เมื่อสักครู่ โดยไม่ได้ไปโรงพยาบาลอย่างที่บิดาบอก พ

ไม่รีบไปที่ทำงานอีก” นายแย้มถามด้วยค

โทษนะครับพี่แย้ม ที่ทำให้มอเตอร์ไซค์คู่ใ

ไรเลยครับคุณภพ รถผมม

พี่เองครับ” ปุณณภพรีบบอก น

ากหลายปะปนกันไป ความรู้สึกผิดที่ทำให้รถของนายแย้มเสียหายยังคงวนเวีย

ที่ปลิวไสวตามแรงลม ภาพเหล่านั้นยังคงติดตาตรึงใจปุณณภพ เขาไม่เข้าใจว่า

ี่ไม่ยอมอ่อนข้อ ทำให้เขารู้สึกเหมือนถูกท้าทาย แต่ในขณะเดียวกัน

เขาไม่รู้แม้แต่ชื่อของเธอ แต่ใบหน้าของเ

ทำให้เขาคิดถึงชีวิตที่วุ่นวายของตัวเอง เขาเป็นลูกชายคนเดียวของมหาเศรษฐีที่ต้องแบกรับค

ด้เข้ามาเปลี่ยนแปลงชีวิตของเขาไปแล้ว เขาอยากจะเจอเธออีกครั้ง อยากจะรู้จักเธอให้มาก

็ลงจากรถด้วยความรู้สึกที่ยังคงสับสน เขาเดินเข้าไปในบ

วง

นมารดาเลิกงานเสร็จก็กลับมาที่บ้านพร้อมก

รับ ผมขอโทษจริงๆ คร

ม่เป็นอะไรก็ดีแล้วลูก” คุณถวิกา

ไปชนกับใครมา” ค

งแล้วก็โมโหใส่ผมน่าดู ทั้งที่เธอเป็นฝ่ายผิด แ

เดี๋ยวฉั้นจะให้ทนายจัดก

รีบตอบ เพราะคิดว่าจะจั

ปให้หมอตรวจหรือยัง..หึ” คุณหญิง

” ปุณณภพตอบ คุณรังสิมันต์มองบุตรชายด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยคว

” คุณรังสิมัน

ะ” ปุณณภพยกมือขึ้นลู

บพ่อ ผมว่าม

ิงถวิกาหัวเราะเบาๆ ที

มาเป็นปีแน่ะ ทำตามที่พ่อเค้าบอกเถอะนะ” มาร

งจะลงเครื่องมา จะเอาเ

้เป็นคนพาแกไปร้านตัดผมเดี๋ย

ยบร้อยสักหน่อยจะดีกว่า จะได้สมกับเป็นซีอีโอคนใหม่ไง”

อ่อย ก่อนจะยิ้มกว้างให้ผู้เป็

ิ้งตัวลงบนเตียงนุ่ม เขาหลับตาลง พลางคิดถึงเรื่องราวที