ขึ้นมอง แต่แล้วกับต้องเบิกตากว้าง เมื่อเห็นองค์ชายสี่ยิ้มให้กับคุณหนูหลิวอย่างอ่อนโยน

อยู่ข้าง ๆ นาง เขามิได้หลบหนีหรือเอ่ยวาจาเสียดสีให้นางเจ็บปวด หญิงสาวค่อย ๆ หั

ียงข้างเดียว ท่าทางเช่นนี้ของเขาช่างดูเสเพลยิ่งนัก แต่ก็หล่อเหลามากเช่นกัน ยิ่งเห็นแบบนั้นหลิวอวี่หนิง

นางชอบใบหน้าของเขาเป็นอย่างมาก ตอนแรกเขาเคยนึกว่านางรักเขาเพียงเพราะว่าเขาเ

น้าของพระองค์ทำให้หม่อมฉันเจริญสายตาเป็น อย่างมาก ทรงรูปงามเหลือเกิน’ครั้งนั้นเขากลับเย้ยหยั

ออกมาล่าสัตว์กับเจ้าได้อย่างไรหนิงหนิงเจ้าเป็นห่วงข้ามากเลยหรือ”หนิงหนิงอีกแล้วหรือ เหตุใดจึงเรียกว่

งพระองค์เพคะ หาก

้ตัวนางก็เห็นลูกธนูพุ่งออกไปตรงริมลำธารแล้ว องค์ชายสี่เก็บคันธนูและควบม้าออกไปโดยมีร่างอรชรควบตามไปติด ๆ เมื่อ

างมาก กู่เหว่ยหยวนย่อมรู้ดีว่า นางชื่นชอบนักล่ะเมื่อก่อนนั้น นางมักจะขอ

ัตว์เล็กเช่นนั้นย่อมไม่พลาดกระมัง” เขายกจิ้งจอกเงินตั

ั้นหากเป็นผู้อื่นเขาก็คงจะไม่รู้สึกอะไร เพราะไม่รู้ว่าคำชมพวกนั้นมาจากใจจริงหรือเสแสร้ง ทว่าเมื่อ

เจ้าชื่นชมข้าเช่นนี้ จิ้งจอกเงินตัวนี้ข้ามอบให้เจ้า” หย่งเสียนเดินเข้ามารับเอาจิ้งจ

บม้าเข้ามาใกล้และเตือนว่าถึงเวลาเสด็จกลับได้แล้ว องค์ชายหันไปมองใบหน้าของสตรีด้านข้าง ถึงนางจะเก่งกาจสักเพียงใด ทว่าวันนี

สกุ

วดขึ้น ทว่ายังไม่ทันได้เอ่ยปากพูดสิ่งใด องค์ชายสี่ก็เดินเข้

องค์ชายสี่

งองค์ชายสี่ก็ได้แต่แปลกใจ ใบหน้าพระองค์มิได้มีความกริ้วแต่อย่างใด ดูเหมือนจะทรงเกษม

เมือง ขอพระองค์ทรงอภัย หลังจากนี้กระหม่อมจะ

อไม่เพคะ”หลิวอวี่หนิงทำหน้าแง่งอน แก้มทั้งสองข้างพองขึ้นมา กู่เหว่ยหยวนเกือบจะหลุดหัวเร

ปล่าสัตว์เป็นเพื่อนข้าเอง ท่านจะลงโทษนางได้อย่างไร

ากระหม่อมถึงได้คิดจะกลั่นแกล้งกันเช่นนี้ ฝ่าบาทและฮองเฮายังไม่เคยลงโทษพระ

เดี๋ยวซีดเดี๋ยวคล้ำ ทว่าก็แค่นยิ

ล่นแล้ว กระหม่อม

เสียงต่ำข่มขู่ออกไป ทรงเอ่ยมาถึงเพียงนี้แล้ว แม่ทัพหลิวจะลงโทษ

กาย กลิ่นอายเช่นนี้เขารู้จักดี หากไม่ใช่ผู้ที่ผ่านชีวิตการเข่นฆ่ามากมายเช่นเขาไหนเลยจะมีได้ และยิ่งไม่ต้อ

ย่างซาบซึ้ง สายตาของนางทำให้เขาคันยุบยิบข้างในหัวใจ อยากจะดึงนางเข้ามากอด แต่ก็ไ

าดื่มชาในจวนกระหม

ระตุก กระหม่อมชวนตามมารยาท ไม่ใช่ว่าพ

ำเจ้าของบ้านเข้าไปก่อนอีกด้วย แม่ทัพหนุ่ม

่รู้เช