วียนทิ้งหนังสือหย่าไว้ให้นาง แต่เปล่าเลย นางเป

าที่ใสซื่อของซุนเหยาท

งหย่าแม่ไม่มี

โบกมือให้ห

้ำใจเปล่าๆ ข้าเห็นด้วยกับท่านแม่ทัพ ที่ต่างคนต่างไปมีชีวิตของตนเองดีก

สาวใช้กับพ่อบ้านอย่างมึนงง สาวใช้ที่อยู่ในห้อ

เฝ้าดูแลอยู่ไม่ห่าง เมื่อนางตื่นขึ้นมา

รดาของเจ้าได้อย่างไร” หลี

าจะพูดคุยกับท่านพ่อท่านแม่ด้วยตน

แดนเสียก่อน หากพวกเจ้าทั้งสองอยู่ด้

นแววตาที่อ้อนวอนของหลีซื่อน

งซุนเหยา แต่ที่นางให้ไม่ใช่ครึ่งหนึ่งตามหนังสือหย่า

ร้างความพอใจให้ซ

ที่จวนตระกูลจ้าว วันนี้บิดาของนางไม่ได้ไป

งพี่ชายของนางยืนรออยู่ที่หน้าจวน ใบหน้าของทั้ง

นางรีบเดินเข้าไปสวมกอดมารดาด้วยความคิดถึง ไ

อบครัวของนางในชาตินี้แล้ว จ้าวกงหยวนรีบพาทั้งหมดเข้าไปห

ปแล้ว” จ้าวหลิงเฮ่อ พี่ชายของซ

้าวกงหยวนต

ี” เกาจิงถิงกอดบุตรสาวที

์ ลูกคิดเ

่ะ” ซุนเหยาเอ่ย

” สองพี่น้อง

า” เกาจิงถิง กลัวว่าผู้อ

ไม่มีความสุข ท่านพ่อ ท่านแม่ ท่านพี่ พวก

กนางอย่างที่สุด นางจึงลองใช้วิธี

ย บุตรีของตนอ่อนแอมาตั้งแต่น้อย นางไม่เคยแม้แต่จ

ด” หลิงเฮ่อ คิดจะไปช่วยน

นเจ้าคะ หากเขายังคิดที่จะหย่า นางก็จะไม่เอ่

กเต่ากลับมาอีกหรือ หากอีกห้าปี สิบปีไม่กลับมา เจ้าไ

้องตำรา โดยไม่ได้บอกผู้

งบอกเรื่องที่หลีซื่อดูแลนางอย่างดี ทั้งซูเซวียนยังยกส

ียที่ไหน” เกาจิงถิงมองค้อนบุตรส

าอยากทำร้าน

ออกมาใช้ชีวิตด้วยตนเองแล้วน

นภาระของบิดามารดา ต่อไปเมื่อนางมีพี่สะใภ้ หากนางอ

รสาวของนางน้อยครั้งนักที่จะออกจากจวน ยิ่งเรื่องการค้

ด” เกาจิงถิงโบกมือบอกให้ซุ

กลับจวนตระกูลซูไป เพียงแค่ถึงหน้าประตูจวนก็พ

่อรีบเดินเข้ามาหาซุนเหยาพร้อ

งวลเรื่องหนังสือหย่า ตระกูลจ้า

ของสะใภ้ เข้าใจเรื่องนี้ดีเจ้าค่ะ”

ม่ควรจัดการเรื่องแ

ท่านล้มป่วย ข้าไม่ดูแลนะเจ้าคะ” ซ

าปรึกษาเรื่องซื้อร้านค้ากับพ่อบ้านซู เพรา

เห็นว่าหากซุนเหยานางได้ทำอะไรบ้า