ระจำตัวของอวิ๋นเฟยหลง บัดนี้เป็นสิ่งเดียวที่เขาทิ้งไว้ให้ ราวกับความ

้ำตาร่วงพรูไม่หยุด แต่กลับไม่มีเสียงสะอื้นออกม