บ้านเข้ามาช่วยขนของด้วยเพราะสงสารในโชคชะตา ผู้นำหมู่บ้านจึงพาบุรุษที

่ก็ไม่อาจจะห้ามปรามได้ เพราะบิดาของนางเป็นคนหามาทั้งหมด แล้วยังมีเสียงตำห

ดาของนางได้ทำไว้ บ้านจึงเสร็จลงก่อนที่ฟ้าจะมิด สามคนแม่ลูกถึงกับคุกเข่าลงคำนับขอบคุณช

นอา ครั้งนี้ เจียอีจะจดจำเอาไว้ หากวันใดที่ข้าเจียอีลืมตาอ้า

นั้นยังมีวิญญาณที่ติดตามลุงใหญ่มายืนมองนางอยู่นอกรั้วบ้านด้วย "ช่วยด้วย ช่วยข้าด้วย ช่วย

เสียนเห็นเจียอีเหม่อมองไม่ข

าณที่ยืนด้านนอก แม้นางจะรู้ว่าลู่เสียนไม่อาจเห็

ษคนใดกัน"ลู่เสียนลูบแขนต

แม่กัน เจ้าไปต้มยาเถิด" ทั้งคู่กลั

อันใดไม่ถูก เพราะนางไม่นึกว่าตนจะโดนไล่ออกมาเช่นนี้ แม้จะไม่ต

่านั้น แต่สามคนแม่ลูกก็กินเสียเหมือนอาหารตรงหน้า อร่อยอย่างกับอาหารในเหลาอาหาร เพราะตั้งแต่ไม่ม

้อย่างสบาย หลังคาที่มาเห็นครั้งแรกแทบจะบังแดดบังฝนไม

ดากินยาล้างตัวส่งเข้านอน สองพี่น้องก็มานั่งพูดคุยกัน โดยเจียอีลากน้อง

ปคืนภรรยา ลู่เสียนมองพี่สาวเหมือนมองคนโง่ แต่เขาก็พร้อมที่จะเชื่อนาง เพราะนางบอกว่าตอนที่นางสลบไม่ได้สตินางไปโผล่อีกที

้เก่งเพียงใด แต่เขาก็เป็นเด็กวัยสิบหนาวเท่านั้น เรื

าว่าพี่สาวของตนเสียสติหรือปีศาจเข้าสิงหรือ เข้าจึงจ

ตัดสินใจที่จะรอให้วิญญาณของบุรุษคนนั้นมาบอกเพิ่มเติมเสียก่อน เพราะหากพ

มก็มาพบเจียอีอีกครั้งตอนท

ปให้ภรรยาข้าที" เจียอีที

งเหนื่อยจนหงุดหงิดจึงได้โวยวายกับวิญญาณไป อยากให้นางช่วยแต่ก็มาในสภาพที

้านขายข้าวที่เดียวกับลุงใหญ่ของนาง วันที่เกิดเรื่องตัวมู่หลงที่เพิ่งไปส่งของกลับมาถึงร้านจึงไม่รู้เรื่องที่เกิดขึ้น และได้กลับ

ุงเงินที่เป็นค่าแรงเดือนนี้ของเขาที่เตรียมจะนำกลับบ้านไปให้ภรรยาในวันพรุ่งนี้ไว้แน่น เมื่อคนร้ายออกไปจากร้านทั้งหมด เข

รยา แต่ลุงใหญ่มิยอมนำเงินไปให้ตามที่ได้รับปากเขาไว้ ที่ตนรู้เพราะคืนนั้นก่อนกลับหมู่บ้านท่านลุงใหญ่นำเงิน