านมือเป็นระวิง คนครัวคนอื่น

นเงียบงัน เหลือเพียงเสีย

าน เธอยกมือขึ้นหมายจะฟ

ขึ้น “มัวยืนบื้ออะไรกัน ยังไม่รีบกลับ