นเซินเริ่มเยือกเย็นลงทีล

า ที่ปฏิบัติอย่างรู้ความและว่านอนสอนง่าย

ว่า จะเจรจา

น่

ีจ้องมอ

ที่สุด แต่แล้วมันยังไง เธอเกลี

ยะเยือก “ผมจะให้คุณ แต่ถ้าการหย่าในครั้งนี้เป็น

ียนซีเอนหลังพิงพนักพิงเก้าอี้ ในดวงตาที่สามารถแย

างแบ

นเซินไม่เค

รู้ความ เชื่อฟัง อ่อนโยนมาโดยตลอด

ือเอาไว้แล้ว น้ำเสียงเย็นชา “บ้าน รถ เงิ

นจะค่อยๆ พูดขึ้น “

องเนี่ยเหยียนเซิน

อยู่รอบตัวของเขา “เดี๋ยวช้อปปิ้งเสร็จฉันก็จะกลับไปที่คฤหาสน์เก่าด้วยกันกับคุณ

ยเหยียนเซิน

จากพ

่อไปอีกแม้แต่วินาทีเดียว เขาจึงเดินออ

เหยียนซีรับไม่ได้กับเรื่องหย่า เขาสามาร

้มาคิ

ับมันไม่ได

ห้เร็วที่สุด เพื่อจะ

าจะต้องหัวเราะแน่นอน ‘เงินเล็กน้อยแค่

ปิ้ง” ตอนที่เดินมาถึงประตู เนี่ยเหยียนเซินก็หยุดลง ก

าซูเจียหย

ใช่เรื่

มสัมพันธ์กับเขาแล้วก็ไม่เสแสร้งอีกต่อไป “ก่อน

เนี่ยเหยี

มาอยู่ตรงหน้าของเหยียน

ันแม้แต่น้อย “ทำไม เหลืออีกแค่สอง

หยียนเซินไม่ได้ระเบิดโมโหออกมา หลังจากที่คิดอย่างละเอียดถี่ถ้วนแล้ว ถ้าเกิดให้เขารับมือกั

ยนซี

ไม่อ

หลังจากพูดจบ เนี่

นประตู

่างเงียบๆ เหยียนซียืนอยู่ตรงน

์ไม่แปรปรวนเล

ัวแทนของคนอื่นตั้งแต่เมื่อครึ่งป

ทรศัพท์สายนั้น นอกจากความเงียบขรึมแล้ว เขาก็เป็นสามีที่สมบูรณ

งแม้ว่าเธอจะรับมันไม่ได้ แต่สุดท้ายก็ไปขอหย่ากับเขา ให้

ลวเนี่ย