ย้ ๆ ข้ามีน้

้าของเรือน หวงชางหาบถังไม้ไปตักน้ำที่ลำธาร ฉินซื่อทำอาหารเช้าให้ท่านยายหมี่ หวงจื่อถ

เจ้าต้มโจ

นินางหลังเดินมา

้ท่านคนเดียว ประเดี๋ยวพอพี่ชางตักน้ำเต็มถังแ

่าท่านยายหมี่จะหาว่านางถ

าเจ้าต้มโจ๊กน้อยไป เพิ่มข้

ยหมี่เจ้าคะ

จ้ากินก็กินไป อ

าอย่างไม่รู้ตัว นางรู้ว่าท่านยายหมี่สงสารครอบค

ายของเจ้าก็กวาดลานบ้านข้าจนสะอาด เด็กน้อยสองคนนั้นแค่ได้มองพวกนาง ข้าก็สบายตาได้แล้ว มีสิ่งใดที่เรียกว่าเอาเปรี

ี่ทำเสียงด

ช่นนั้น พี่ชางสามารถขึ้นเขาไปหาสัตว์ป่าได้ หรือไม่ก็ไปรับ

ม่ยอมแพ้ สิ่งใดก็

ดูพวกเขา นั่นเพราะค่าเช่าห้าสิบอีแปะที่ท่านยายเจียงมอบให้ ถึงสามารถซ

ดินไปกลับเพียงหนึ่งเค่อ ทว่าอยู่ไกลจากเรือนของท่านยายเจียงเล็กน้อย

พวกเจ้า แต่ท่านแม่ห้ามเอาไว้” หวงเต๋อมีนิสัยอ่อนโยนและไม่มีปากเส

ความลำเอียงเมื่อได้รับนานวันเข้า หวงชาง

งบ้านใหญ่กินดีกว่า” หวงเต๋อกล่าวแล้วระบายลมหายใจออกไปด้วย “เจ้า

่สงสาร เลยให้โจ๊กพว

ังด

เองก็ไม่มีเสบียงเหลือแล้ว ตอนกลางวันกะว่าจะขึ้นไ

ว์ไม่เป็น ข้าตั้งใจไปหางานในอำ

็แล้วกัน ข้าคงต้องหาทางให้อิ่มท้องก

จียงคงเป็นไปได้ยาก สตรีที่ถูกไล่ออกจากเรือนต้องเลี้ยงดู

ยคล้ายคนขาดความมั่นใจ หางานใน

หลินลู่ฉีได้แต่มองตามตาละห้อย แค่นางเอ่ยปากอยากไปด้วย ทุกคน

ก เด็กคนนี้รู้ความกว่าหวงจื่อเหยา ที่อายุมากกว่าหนึ่งปีเสียอีก เด็กคนน

กิน” เด็กน้อยเอ่ยอ

องกินเยอะแยะ จะขึ้

านยา

านยายหมี่จิ้มหน้าผากนางแรง ๆ

เจ

ำนาง ก่อนจะล้วงก้อนน้ำตาลออกมาจา

องท่านยายหมี่ ทำเอาห

องดีใจ

ะ เขย่าเบา ๆ พร้อมเอ่ย “เย

สมองนางมีปัญหาหรือไม่” หญิงชรารีบตะโกนถามหลินซื่อ

อย่างแค่จดจำอดีตไม่ค่อยได้ ถามอะไรก็ไม่รู้เรื่อ

งไปหยุดอยู่หน้าก้อนน้ำตาลในมือของท่านยายหม

ลู่ฉีรังเ

าเอ๋อร์หนึ่งก้อน” ท่านยายหมี

คองก้อนน้ำตาลในมืออย่างหวงแหน ค

ี้ให้ฉี

ฉีจำต้องเลียนแบบหวงจื่อเหยา เพี

” ท่านยายหมี่ยิ่งม

สอง “เพราะฉีฉีคือเด็กที่พวกข้าเก็บมาจากข้าง

งเด็กน้อยนั่นไม่ใช่ขลาดกลัวเสียหน่อย เหมือนรังเกีย

ีนเขาเสียหน่อย ไม่รู้ว่าสามารถพาเด็ก ๆ ไปด้วยได้ไห

บนเขาจะยังเหลือสัตว์ป่าอยู่ไหมก็ไม่รู้ แต่ผัก

ะ ไปสำรวจพื้นที่ร

ไปพร้อมลุ้นไปด้วย นางอย

ยู่บ้านว่าง ๆ ข้านำทางเจ้าไป

นยายหมี่เก

ไหนเลยจะได้กินเหมือนคนอื่น ไป ๆ เอาน้ำกรอกใส่

ซื่อรีบไปทำตามท

็ยัดก้อนน้ำตาลใส่มือของหวงจื่อเหย

่กินจริงรึ นี่ม

ินเถอะ” นางรีบไปล้างมือเพื่อ

เดินขึ้นเขาไปอย่างไม่รีบร้อน เด็ก ๆ แวะเล่นกับผีเสื้อข้างทาง ผู้ใหญ่ก็ไม่เร่งเร้าพวกนาง หลินลู่ฉีอยากไปถึงที่เก็บผั