~~

ลืมตัวด้วยความเจ็บปวดร้าวแผ่ซ่านไปทั่วทั้งโพ

กร็งจนหลังเท้าขึ้นเส้นเอ็นปูดนูน ร่างทั้งร่างสั่นสะท้าน พร้อมกันกับที่กล

กมือขึ้นดันหน้าอกของเจ้านายหน้าหล่อที่ฉันหลงปลาบปลื้มมานานเอาไว้หมายจะดั

์ร้อนให้กับน้ำตาที่ไหลรื้นออกมายังหางตาของฉันเลยสักนิด อีกทั้งยังเอ่ยปา

ต์ขอร้อง ฮึก...ฮึก...” เสียงอ้อนวอนดูน

ิ่งทำให้คุณเจ็บนะซิ เชื่อผมนะ...ปล่อยใจให้สบายแล้วผ

ี้มันเป็นความผิดของฉันเสียอย่างนั้น และคำพูด

นั้นแหละ” คนตัวโตที่เริ่มจะหงุดหงิดกับภาพตรงหน้า ด้วยไม่เข้าใจว่าทำไมผู้หญิงใต้ร

่ที่เธอจินตนาการถึงเขา แต่เธอก็ไม่คาดคิดว่า ณ ตอนนี้

คือสิ่งที่คุณ

นาก็จัดการสวนกระแทกย้ำเข้

.ปั่ก.

ือบางที่พยายามดันหน้าอกของคนหน้ามืดให้ออกไป ก่อนที่ข้อมือบางคู่น

ทำงานขนาดใหญ่สั่นสะเทือนส่งผลทำให้ข้าวของเอกสารที

นไม่หยุด ดังถึงขนาดที่กลบเสียงสะอื้นของหญิงสาวที่กำลังถูกของแข็งเสียดสีร่

รั้งแรกของคุณ” เสียงคำรามในลำคอเอื้อนเอ่ยชมร่องสาวที่หนีบแน่นตัวตนของ

มรู้สึกเจ็บปวดร้าวทั้งตรงจุดกึ่งกลางกายสาวและเจ็บตรงหัวใจที่ไม่คิ

ะอื้นของหญิงสาว บั้นเอวหนาที่กำ

พร้อมกับแสดงสีหน้าที่ไม

ิดว่ามนต์โกหก” ฉันจ้องมองเขาผ่านม่าน

่อนั่นก็เพราะว่าสิ

ก็เพียงพอที่จะทำให้ฉั

หว่างขาดูจะชาไปเลยเมื่อเทียบกับความรู้สึกปวดหนึ

มเดิมพร้อมกับนึกสมเพชตัวเองในใจ โดยที่เจ้าของลำเอ็นขนาดใหญ่หลังจากที่หยุดชะงักอยู่เพียงครู่ก็กลับมาสะบัดบั้นเอวกระแทกกร

งดังเอี๊ยดอ๊าด ก่อนที่ร่องสาวจะรับรู้ได้ถึงแรงกระแทกถี่ย

ืม...อืม

ข้างในไปหมด หลังจากที่คนบนร่างขยับบั้นเอวเข้าออกเร็ว

มมม

บส่งเสียงออกมาด้วยความฉงนใจ หลังจากที่เขาเห็นว่าตรงปากทางร่อ

นาเข้มยกขึ้นข้างหนึ่งพร้อมกับเอ่ยถามเสียงเรียบออกมาอย่างรู้สึกส

งเวลางานแล้ว คุณไปจัดการตัวเองให้เรียบร้อยก่อนเริ่มงานเถอะ...หลังเลิกงานค่อยว่ากันอีกที” ก่อนที่คนเจ้า

อมได้และคิดว่าสิ่งที่เกิดขึ้นม

้องการไปแล้ว อย่าผิดคำพูดแบบนี้เลยนะคะ” ฉันออกปากอ

ะเอาไปพูดต่อได้นะ” คนร่างโตที่เดินไปนั่งยังโต๊ะทำงานของตัวเองแล้วเ

ี่ไหลย้อยลงมาตามเรียวขาสวย และด้วยภาพนั้นก็ถึงกับทำ

ัติ ก่อนจะพาร่างเดินเก้ ๆ กัง ๆ

ะไปไหนน่ะ...?

คะ” ฉันหันกลับมาตอบ

จะตอบกลับเสียบเรียบ โดยที่ใบหน

..” ฉั

นทาเล่นกันล่ะ” เขาพูดทั้งที่ยังไม่เงยหน้ามาม

ยังประตูที่อยู่ด้านข้างโต๊ะทำงานของเขาที่เบื้องห

ผ่านพ้นประตูเข

บ.

งยกขึ้นกอบกุมอยู่ตรงหน้าอกด้านซ้ายก่อนจะทุบมั

งไม่ทุเลาลงไปเลย ณ เวลานี้ แม้ว่าฉันจะรู้ดีว่าสิ่งที่ฉันทำลงไปก่อนหน้านี้มันผิดมากแค่ไหน แต

ออกมาไม่รู้ตัว มันเป็นประโยคที่คล้ายกับว่าฉันได้ยอมรับโดยดุษณีแล้วถึงความผิดของตัวเองที่ทำลงไป และถึงแ

ี่นาทีข้างหน้าฉันก็จะกลับไปยังสถานะปกติเป็นลูกน้องดังเดิมแล้ว ก่อนที่ร่างบางจะหยัดตัวลุก

หลังจากที่สายน้ำจากสายชำระพุ่งตรงถูกรอยเนื้ออ่อนจนเกิดเป็นความเจ็บแสบ

ารตรงจุดอ่อนไหวของตัวเอ