่งแต้มทั่วตำหนักองค์ชายสาม ผู้คนต่างเฉลิมฉลองให้กับพิธีสมรส

อ บรรยากาศกลับเย็

ห้ขาวผ่อง แต่หลังจากเจ้าบ่าวได้ปลดผ้าคลุมหน้าเจ้าสาวออกกลับเผยใบหน้าอวบดู

งื่อที่ซึมออกมาผสมกับฝ่ามือเย็นเฉียบ เมื่อนางไ

ของข้าแล้ว” น้ำเสียงเย็นชาและกดข่มดังข

ตาบุรุษที่ถูกขนานนามว่าเป

นางด้วยสายตาเย็นชา เขาสวมอาภรณ์ชุดเจ้าบ่าวเต็มยศ

่วมกับท่านแล้ว แม้ท่านยังไม่รักหม่อมฉัน แต่ห

่งพระชายาของข้าด้วยซ้ำ”

ข้า มาแลกกับการเป็นพระชายาสามของข้า

งักงัน ราวกับถ

าปากจะพูด แต่กลับไ

ควรยืนอยู่ข้างกายข้า” ร่างสูง

จ้าคู่ควรกับตำแหน่งพ

มือแน่น มือของ

ม่อม

ะเห็นแก่ตัวนัก ไป๋ลี่เยว่ ”

สน่ห์ มีดีเพียงฐานะบุตรสาวขุน

คิดจริงหรือว่าข้าจะ

ลกของนางกำลังพังทลาย บุรุ

นางร

งเอิญว่านางไปพบเข้า และช่วยเหลือเขาไว้ แม้ในตอนนั้นเขาจะหมดสติ แต่

นที่นางช่วยชีวิตไว้เป็นใคร นา

นางจึงขอเพียงแค่ ‘การแต่งงาน’ กับเขา ค

า นาง

” หลงเจิ้งหยางแค่นเสียงเย็นชา ดว

ว่าการช่วยชีวิตข้า

าลง น้ำตาที่เอ่อล้

ให้ท่านรักหม่อมฉันตอ

งว่า ท่านจะไม่รังเก

ราะเยาะ “แต่ข้าก็ร

้พ้นจาก

ั้งตัวดี ก็ถูกผลักไสให้ล้มลงไปกับพื้นเย็นเยียบ ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความเดียดฉันท์ ราวกับว่าการแต่งงานค

ขึ้นคว้าแขนเสื้อของเขาไว้ แต่

วนเหมือนหมูเช่นเจ้า คิ

อแน่น ฝืนกล้ำกลื

กเขาอย่างแผ่วเบ

เป็นคืนเข

งหัวเราะเย็นชา ดวงตาสีดำสนิทกวาดมอง

หลับนอนกับสตรีอัปลั

ไม่ออก นางรับรู้ถึงความเกลียดชังที่เขามี

ะองค์” นางพยายามเอ่ยออกมา แม้จ

้ คุกเข่าลงตรงหน้าเตียงแล้ว

าแต่งงานกับเจ้าก็เพราะราชโ

นชา ดวงตาคู่นั้นเต็มไปด้ว

ะราชทานจากเสด็จพ่อมาบังคับข้า เจ้าคิดจริงหรือ

หน้าขึ้น ดวงตาข

้ ว่าท่านมิได

่าน ได้อยู่เคียงข้างท่าน เพียงเท่านั้นก

ือนว่า หม่อ

จ้องมองนาง หัว

ตำหนักไปเงียบๆ และอย่าได้หวังว่าจะได้รับ

หลงเจิ้งหยา

ไม่ต้องแตะต้องนาง แต่ทันใดนั้นเ

นี่

ย ความรู้สึกกระหายที่เขาไม่เคยรู้ส

นอะไรไป” ไป๋ลี่เยว

กัดฟันแน่น เขาถูกวางยาปลุกกำหนัด

สด็จ

าง ที่อยู่ตรง

องค

ว่าเกิดสิ่งใดขึ้น แต่นางก็ยังค

ตัวเอง โกรธเสด็จแม่ โกรธไป๋ลี่เย

นี้ เขาไม่มีท

ือไม่” หลงเจิ้งหยางก้าวเข้ามาใกล้ ดวงตา

ข้าจะทำให้เจ

อนที่ร่างของนางจะถูกกระชากเข้าสู