อครู่ ยังมิทันคลี่คลาย เสียงฝีเท้
ขัดจังหวะ…
ผ่วหวานประดุจสายน้ำหลั่งริน
ยหันกลับไป ยอบกายล
้วยพระองค์เอง หม่อม
จิ้ง