อดยาวบนพื้นไม้เรียบลื่นเงาวับ ไป๋ลี่เยว่กอดโอบบุตรชายแนบอก ก้าวเดินกลับห้องบรรทมอย่างเงียบงัน ม่านเงาของนาง
งนั้น ร่า