หนึ่ง แว่นตากรอบสีแดงของเธอไม่สามารถปกปิดท่าทางที่หย

็นคนแบบนี้ ฉันบอกให้เธอเก็บของออกจากบ้านตระกูลหรง แต่เธอกลับขึ้นเตียงหรง

ฉันมองเธอและพูดเบาๆ ว่า “ถ้าเธอไม่ไล่ฉันก

โทษฉันแน่ เขารู้ว่าฉันทำอะไรอ

ูเหมือนว่าฉันจะอ่อนโย

ไม่ทำให้เราแม่ลูกลำบ

าหลินฟู่เสวียจะทำอะไรบ้าๆ ฉันจึงต้องพูดถึงหรงเยี่ยนให้เธอระวังตัว “งั้นเหรอ? เ

ูดนี้แล้วรู้สึก

คำสั่ง เธอก็ยังคงระบายความไม่พอ

อยู่ เธอก็ต้องปกป

้เมื่อเธ

นใจดีเกินไป เธอคงไม่คิดว่าขึ้นเตียงกับลูกชายฉันแล้วจะ

ังจะมีการแต่งงานกับตระกูลซุน วันนี้เขาไปทานอาหารค่ำกับลูกสาวตระกู

ดจบเธอก็ส่งสา

าฉัน ยกมือขึ้น

ไม่ได้พักผ่อนดีเลยในหลายวันที่ผ่านมา การตบ

อย่างช้าๆ ว่า “ฉันบอกให้เ

ม่มีคนมาจับแขนฉันไว้ ฉันคงล้มล

สลัดตัวออกจา

ถ้าไม่ถึงตายก็ถือว่าเป็น

ะหมดสติ ฉันได้ย

ป คนที่จับฉันไว้ก็ถูกเขาตบจนล้มลง ฉันกับหล

กุมท้องครางอยู่บนพื้น หลินฟู่เสวียโกรธจนลุกขึ้นชี้หรงเยี่ยน “เธอบ้าหรือเปล่า เธอ

หลินฟู่เสวียว่า “ฉันบอกแล้วว่าฉันจะจัดการเรื่องของซูหล

อยู่บนพื้นแสด

ร้องเรียก “คุณนาย คุณนาย——” ขอความช่วยเหลือ หลินฟู่เสวียเห็นหรงเยี่ยนป

ม่รู้จักความสำคัญ!” “เธอกลับมาเพื่อปกป้องผู้ห

นว่า “ซูหลีเป็นผู้หญิงของฉันต

จับแขนฉันแน่น ราวกับกลัว

มรู้สึกของเขาแล

ให้แม่เธอโกรธจนป่วยเพราะผู้หญิงที่ไม่มีค่าเหรอ? บ้านนี้มีเธอก็ไม่มี

“แม่ เธอลืมหรือเปล่า เธอก็แต่งงานใหม่ พ่อไม่สนใจ ฉันก็ไม่สนใจ เมื่อก่อ

่ที่บ้านส่วนตัวที่ปลอดภัยของฉัน ถ้าไม่ได้รับอนุญาตจากฉัน เธออย่าไ

ใจ ไม่มีใครกระทบเธอได้” เขาทิ้งคำพูดนี้แล้วพา

ึกไม่สบายใจเล็กน้อย แต่ก็ปลอบใจตัวเองว่า ฉันเอง

งออกมาจากตู้เย็นแล้วประคบให้ฉัน พร้อมกับถามด้วยควา

ัวของเขา ฉันพูดเบาๆ ว่า “ฉันอยากไปหาเจ้าเจ้า ไม่ได้ไปโรงพยาบ

จ้าเจ้าโกรธ?” “ระหว่างทางประค

ลอก” ฉันผลักมือเขาออก ประคบถุงน้ำแข็

ูลซุนหรือเปล่า?” “ทำไมจะโกรธ ฉันมีสิ

ทานอาหารเพื่อสร้างข่าวให้มีเรื่องเขียน ที่จริงเราแค่ร่วมมือทางธุรกิจ” เขามองดูสีหน้าฉันแล้วพูดต่อว่า “ข่าวแ

แข็งให้เขา “ฉันเองก็หลอกง่

เขาพูดจบ เราทั้งสองคนก็หยุดชะงัก บางทีเรา