เย่วเฉิงเฟิงก็ค่อ

าจะเป็นศัตรูกันมิได้ เอาไว้หาทางแก้ไขปัญหาน

ยังกุมความลับ

ื่อมพวกเขาเอาไว้ด้วยกันหรือไม่ พลังปีศาจในร่างกา

ามว่านางยังม

ับต่ำสุดแล้ว การสู้กันเองมีแต่จะท

ที่ยิ่งใหญ่เอาไว้ก่อน หากแก้ด้ายผูกชะตาไ

ุ่นคิดพลา

กตาของเขาได้เลือนหายไปอย่างน่าประหลาด แล้

อยู่นาน ความทรงจำในสมองบอกนางว่า ในโลกต่

ี่สุดในเผ่ามนุษย์ก็คื

ีได้ มีความเป็นไปได้สูงว่าอาจจะ

วเฉิงเฟิงก็รับรู้ได้ทันทีว่าตอนนี้เขาได้ละทิ้งความเป็นศัตรูต่อนาง

างตา แล้วก็เงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะเบือนหน้า

ดคลุมสะอาดออกมาจากแหวนเก

ดคลุมที่เขาโยนมาคลุมตัวเอาไว้ นับว่าเ

ะดิ่งเรียกวิญญาณให้นางพร้อมกับพูดว่า “เจ้าเก็บรักษากระดิ่

จะมาหาเ

งอี้ก็หายตัวไป

อยแล้ว นางก็ยืดเส้นยืดสายพลางมองไปยังสถานที่ที่เฝ

ะกูลเย่วเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่ปฏิบัติต่อนางในฐานะมนุษย์คนหนึ่ง แต่

ือคุณหนูใหญ่เย่วทำร้ายเจ้าของร่างเด

จึงส่ายไปมาเบา ๆ จนมีเสียงกรุ๊งกริ๊งดังกังวานขึ้นมา ทำให้เหล่าภูต

ี่เรือนตระกูลเย่วเสีย แล้วก็ทำให้เรือ

ิงเฟิงแล้ว ภูตผีจำนวนนับไม

ูตผีและวิญญาณที่เคียดแค้นจำนวนนับไม่ถ้วนต่างก็พากันพุ่งตัวออกไป

นขณะน

กมุมหนึ่งอย่างช้า ๆ เขาจ้องมองแผ่นหลังของเย่วเฉิงเฟิงอ

ง ๆ เฝิงอี้ แล้วก็คุกเข่าข้างหนึ่งลงพลาง

ซวนมาเสีย โดยเฉพาะเด็กสาวที่ชื่อเย่ว

กนั้นก็กำหมัดแน่นพลางพูดว่า

ืบเรื่องของหญิงสาวคนหนึ่

ั่งของเจ้านายเขาย่อมต้องเชื่อฟัง

..

เย่วเฉิงเฟิงจึงกลับไป

นสูงทุกมุมของเรือนตรงหน้า เย่วเฉิงเฟิงก

ไปที่กำแพงของเรือนด้านหลัง ที่นั่นมีเรือนเล็กที่รกร้างอยู่

ตรีร้องไห้ด้วยความขมขื่นดังออกมา นอกจากนี้ยังมีเสี

นเฟิงเอ๋อให้ข้าเถิด！

ั้งนานแล้ว！ อยากเจอนางหรือไม่เล่า？ เช่นนั้นเจ้าก็รีบเอาหัวโขกก

่งของท่านพ่อ ท่านพ่อบอกว่าพอเห็นนังไร้ประโยชน์นั่นแ

แล้ว！ สตรีที่มิสามารถมีลูกได้ การอยู่ในเรือน

เข็มที่ทิ่มแทงหูทั้งสองข

่างคล่องแคล่ว จากนั้นก็มองลงไปท

น ส่วนเย่วเทียนเจียวผู้เป็นคุณหนูใหญ่กำลังพิงเ

ที่ร้องไห้จนน้ำตาแทบจะนองหน้าอยู่แล้ว เขาก็รู้

เห็นสิ่งใดบางอย่างจนอดไม่ได้ที่จะเงยหน้าขึ้น แ

องทั้ง

จไม่มีผิด จากนั้นเขาก็ตะโกนขึ้นมาเสียงดังด