ยงพวกไร้ประโยชน์ นังนั่นมิมีทางห

เทียนเจียวต้องตกตะล

้ยวศีรษะหลบพลังวิญญาณที่กำลังพวยพุ่งเข้ามา ก

ประชิดตัว ก่อนจะยกขาขึ้นมาเตะเข้าที่เอ

ัน……

งนางจะกระแทกเข้ากับเสาไม้อันแข็งแกร่งเสียงดังปัง

างยิ่ง เดี๋ยวก่อน ท

าทึ้งผมของเย่วเทียนเจียวอย่างแรง ส่งผลให้เย่วเทียนเจียวกรีดร้อง

ั

ีกครั้ง เย่วเฉิงเฟิงจับศีรษะของ

ร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด หน้าผา

น พร้อมพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “นี่เพิ่งจะเ

เดี๋ย

ใครคนหนึ่งดังมาจากที่ไกล ๆ เย่วเฉ

งใหญ่กำยำ หน้าตาหล่อเหลา แม้ว่าจะย่างเข้าสู่วัยกลางคนแล้ว แต่จากใบหน้า

์ของตระกูลเย่วกลุ่มหนึ่ง รวมถึ

็ร้องเรียกด้วยสีหน้าปิติยินดีว่า “ท่านพ

เรื่องที่เย่วเฉิงเฟิงเดินทางจากภูเขาหัวโล้นกล

ูลเย่ว แม้แต่การฝึกฝนยังทำมิได้ ไร้ประโยชน์สิ้นดี

เย่วเฉิงเฟิงจะเอาชีวิตรอ

งกลัวและอันตรายยิ่ง ผู้ใดที่เข้าไป

งมีชีวิตอีกด้วย…... คงมิใช่เพราะได้รับ

ซวินจ้องเขม็งเย่วเฉิงเฟิงด้วยดวงตาอันลึกซึ

ำร้ายยังทึ้งผมของเย่วเทียนเจ

ิงก็กระตุกมุมปากพูดด้วยรอยยิ้มถากถางว่า “ข้ารู้สึกเป็นเกียรติเหลือเกินเจ้าค่ะที