ยคนนั้นเขาไม่

แม่แต่ฉันก็เชื่อใจพวกท่านไม่ได้ เพราะท่านยังมีลูกและหลานอีกหลายคน ถ้าท่านไม่ยอมแบ่งผลประโยชน์ให้ลูกชายฉันอย่างที่ท่านพูดจริงๆ ล่ะ ลูกฉันก็คงไม่ต

วิโมกข์รับปากเป็นคนแรกเพราะเห็นแก

กลัดกลุ้ม นึกสงสัยว่าคนรวยมากๆ นี่เขาสุขหรือทุกข

้แค้นที่ถูกตัดออกจากกองมรดก” หลุยส์ เซียะ กล่าวอย่างขมขื่นในโชคชะตาของตัวเอง “ฉ

กครั้ง วิโมกข์และบารมีรับเอกสารการถือหุ้นมาค

กข์แลกเปลี่ยนเอกสารกับเพื่อนซี้ “อนาคตถ้ามึงหรือกู

ั้งสองจึงแลกเปลี่ยนเอกสารข

ี้ฉันก็หมดห่วงแล้ว ตอนนี้ฉันก็แค

เลยนะ” วิโมกข์ปลอบใจ อยากจะถามมากกว่านี้แต่ก

ียหรือยัง” แต่บารมีกลับถา

ห้าปีมาหาฉัน ถ้ารู้ว่าฉันจะเป็นแบบนี้ เธอจะไม่ทิ้งเขามาหาผู้ชายอย่างฉันเด็ดขาด เธอบอกว่าเขาคนนั้นรักเธอมาก แม้แต่ดาวกับเดือนก็หาให้เธอได้ถ้าเธอต้องก

ลุยส์” บารมีเอ่ยเตือนด้วยความเป็นห่

สียใจที่ไปหลงรักผู้หญิงไร้หัวใจอย่างมีนา มันคงเป็นกรรมที่ฉันพรากเธอม

รธนายหรอก” วิโมกข์ตบบ

าอาจจะสาปแช่งฉันก็ได้

รู้เพราะผู้ชายคนนั

าแล้วกับตาว่ามีสภาพอย่างไร แต่ก็เพิ่งจะรู้ว่ามันคล้ายกับเรื

ดูแลลูกชายของนายให้ดีที่สุดด

รักดึงแก้วไปได้ “ขอฉันดื่มเถอะนะโม

ยเลิกดื่ม แต่ให้ดื่มน้อย ๆ

ยลูกชายฉันเหมือนที่ห่วงฉันด้วยนะ พวกนา

ด้

ปกป้องเขาแทนนายเอง” บารมีตบบ่าเ

ียดายชีวิตแล้ว มาชนแก้วด้วยกันเป็นครั้งสุดท้าย

งค

องโลงศพที่กำลังถูกหย่อนลงหลุม คิดไม

่ให้ชายหนุ่มขับรถกลับ และชักชวนให้ไปพักด้วยกันที่บ้าน ถ้าเขายอมไปด้วยก็คงไม่เกิดเหตุการณ์แบบนี้ “แต่ทำไมเธอถึงไม่มาร่วมงานศพของส

ดีที่หลุยส์จัดการเรื่องหุ้นเรียบร้อยแล้ว แต่ทุกอย่างที่เป็นของมันคงเสร็จเธอหมด” คืนนั้นตอนที่นั่งดื่มด้วยกันเขายังคุยว่า จะ

ี้แหละไอ้ทศ คิดๆ แล้วก็อายว่ะ ที่ร้องไห้ฟ

รือคุณคิดว่าจะไม่รักใครอีกแล้ว โง่สิ้นดี!’ คำพูดเมื่

จากงานนี้นะไอ้ทศ ปัญหาเ

งสุดท้ายวะไอ้โมก มันไว

้นะ ห้ามบอกความจริงเรื

กูจะช่างเจรจา แต่กูก็รู