ใบหน้าก็จางหายไปด้วย เธอมองล

ิ้ม “ฉันรอฟังข่า

อก็หยิบกระเป๋

เธอมองตามหลังลู่หว่านหนิงที่เดินออก

สงบ แต่นั่นก็เป็น