นมาอย่างไม่มีเหตุผล เธ

ัง แต่ก็แค่ตอบว่า "ดังนั้นการลาออกของฉ

ายเขาก็ไม่ได้พูดอะไร สิ่งที่ตอ

แล้วว่าเธอยังมีความหวังอะไรอยู่? เจ็ดปีแล้ว เต็มเจ็ดปีแ

.

ว ก่อนมาถึงแม่ของเธอเตือนว่าคนนี้เป็นอาจารย์

ารเคลื่อนไหวทุกอย่างแสดงถึงความสง่างาม เฉินม่าน

พอกลับมาเพิ่งนั่งลงก็ได้ยินเสียง

วผู้ช่วยยืนอยู่ด้านหลังเธ

เธอปะทะกับสายตาของเขา หัวใจ

่สายตาของเขาหยุดอยู่ที่เธอเพียงเสี

ช่วย "ฉันมากินข้าวกับเพื่อน คุณมาที่นี่เพื่อสังสรรค์เหร

ลิกการสังสรรค์" แล้วเขาก็ลดเสียงลง "คุณยังไม่รู้เหรอ? คุณซ่งกลับ

ถึงกับลืมเรื่องนี้ไป เมื่อใดก็ตามที่เ

็ถูกฮั่วฉงโจวเรียกตัวไป ดูเหมือนว่าซ่งชิง

ง โอวหยางถามด้วยความอยากรู้ "เมื่อ

บจะเป็นอดีตเพื

คือเจ้านายข

ังไง?" เฉิน

ยตาเขาดูจะจับผิดคุณมากกว

..

อไม่ได้ปล่อยให้เขาขึ้นไปบนตึก หลังจากที่เขาไปแล้ว เ

พิงประตู มือคีบบุหรี่ คิ้วขม

อเห็นผิด เขาไม่ควรจะอยู่กับคนรั

ผิดหวังนะ?" ฮั่วฉงโจวดั

ต่ก็ถามว่า "ดึกดื่นแบบนี้ ฮ

หาคุณไม่ได้หรือ?"

ลาพักร้อนตามปกติ ถึงแม้ว่าจะอยู่ในช่วง

พูดอย่างไม่แสดงอารมณ์