่นรู้สึกไม่สบายใจอย่า

นั่งลงแล้ว ได้ยินซ่งชิงแนะนำว่า “ฉงโจว นี

็มองมาที่เธอด้วยความสงบและไม

และหลังจากนั้นเธอก็ตอบกลั

ุยและหัวเราะกันอย่างสนุกสนาน บรรยากาศเป็นกันเอง แต่เฉินมั่นกลับนั่งเงียบๆ ไม่โดดเ

งเหยียนยังอยากให้เธออยู่ต่อ แต่เธอไม่อยาก

นขณะนั้น ฮั่วฉงโจวที่กำลังคุยกับซ่งชิงก็ลุกขึ้น

ังเล็กน้อย พยายามดึงเขาไว้ “ยากมากกว่าจ

วมสนับสนุน “ใช่ นั

ธ และหันสายตามาที่เฉินมั

กใจ และในชั่วพริบตา ทุกคนก็หันมามองเธอ

ม่สามารถแสดงออกได้ จึงยิ้มฝืนๆ ออ

ิเสธ “ไม่ลำบากเลยครับ”

นตามออกไป แต่เมื่อเธอมาถึงที่ลานบ้าน ก็ได้ยิน

่นคง “มั่นมั่น คนที่เพิ่งเจอเมื่อกี้ ฮั่วฉงโจวคือเพื่อนร่วมมห

ั่นนิ

ุณหวังว่าเธอคิดจะลาออก หรือฉันสา

ายามกดความรู้สึกขมขื่นในใจ พร้อมกับหัวเราะฝืนๆ “หลังจากลา

ยรอยยิ้มไ

ป มีความรู้สึกเหมือนกำลังหนี

ดใจ และในตอนนั้นเอง ก็ได้ยินเสียงทุ้มนุ

วฉงโจวพิงอยู่ที่ประตูรถอย่างสบ

สึกอึดอัดใจอีกครั้ง และน้ำเสียงก็ไม

าะออกมา “ถ้าไม่ทำผิด ก็ไม่ต้องก

ลอกตาโดยไ

ตอบกลับ ฮั่วฉงโจว

้วคิดถึงซ่งชิงที่มีท่าทางแปลกๆ เธอเริ่มรู้สึกเสียใจว่าท

อก็หันหลังเดินอ