ทำมือที่วางอยู่ตรงหน้าประตูทำให้หวน

ธอทำด้วยมือของเธอเอง ในชาติก่อนฟู่จิ่ง

ู่นั้นถูกหยิบออกมา วางไว้ข้าง

สึกขยะแขยงอ

ฟู่จิ่งหรานนั่งจมอยู่ในโซฟา

มประหลาดใจ สายตาเต็มไปด้วยความระแวดระวังและสับสน เหมือน

หรือไม่ เขารู้สึกว่าที่นี่น่ากลั

เป็น

ูกมือเย็นๆ บีบแน่น เ

เขายังแยกไม่ออกว่าตัวเองคื

คือห

เดินไปที

ัวเขา เธอไม่ชอบ มันเป็นกลิ่นที่เป็น

ยก็แค่ส่ายหัว “ไม่รู้จัก พวกเขาบอกว่าคุณเป็นคู่หมั้นของ

่านเสวี่ย ไม่สนใจเลยว่าตระกูลฟู่และตระกูลหวนใช้

บไปหมู่บ้าน

ี เหมือนดวงตาที่เปล่งประกายด้วยค

ใส่ใจเลย “ฉันไม่อยากอยู่ที่นี่เลย ต้องเรียนรู้กฎเกณฑ์มากมายทุกวัน ต้องฟังพวกผู้ใหญ่พูดคุยเ

ิ่งหราน ฉันคือ

ออกมาอย่างธรรมชาติ เหมือนเ

บริสุทธิ์ในตาของเขา ร

รถพาคุณไ

รีบโห่ร้องด

หรานขึ้นเรือไป

าปะทะหน้า ฟู่จิ่งหราน

่อมแซมอวน เมื่อเห็นฟู่จิ่งหรานก็เบิกตากว้าง จา

่งพูดขึ้นก่อน น้ำเสียงเป็นมิตรแต่สายตาเหมือนมีดมองผ่านหวนถง “

นึ่งที่อยู่ข้างๆ ก็ยกถังน้ำทะเลที่ว

อผ้าของหวนถงทันที ของเหลวเค

! ทำให้คนอื่นเลิกกัน!” หญิงสาว

ได้แต่งงานกับพ่านเสวี่ยนานแล้ว! คุณทำให้พ่านเส

่มมารวมตัวก

นคนดีขนาดไหน รอคอยฟ

ร้ายจริงๆ เห็นคนอื่

ุณอย่าให้ผู้หญิ

กโชกและรู้สึกอับอาย เธอเงยห

์วุ่นวายตรงหน้า ริมฝีปากขยับ “พวกคุณ...