บรรยากาศในห้องก

าได้ทำอาหารเต็มโต๊ะ แต่

ุดกลับไม่จำได้ว

ใส่ใจจริง

วินซือเหนียนก็กล่าวด้วยเสียงหนักแน

้มเศร้าๆ และกล่า

ี่จะจากไปแล้ว ไม่ว่าเขาจะจำ

ที่เวินเสวี่ยหนิงกินได้ เ

อยช่วยเหยาหลัวยานปอกกุ้ง จิ้มกับน

่พวกเขาเพิ่งคบกันใหม่ๆ เ

เวินซือเหนียนช่วยปอกกุ้ง แต่เขากลั

พียงอย่างเดียวที่เ

นมาเธอก็เล

จะปอกกุ้งให้เธอเอง พอโตขึ้น

ช่เพราะว่าไม่สามารถปอกกุ้งไ

งต้องการจะขึ้นชั้นบน เหยาหลัว

แล้วร่างก็เอนลง น้ำร

เหนียนอ

วยานเข้ามากอดไว้ ดวงตาเต็มไปด้วยควา

ที่เพียงแค่แดงเล็กน้อยด้วยความน

นียนก็แสดงความตกใจ รีบอุ

ิงนั่งทรุดลงบนพื้น แขนและข

็นคนที่ควรไปโรงพยาบาล แต

สวี่ยหนิงต้องพันแ

เจ็บปวดในตอนนี้ไว้

เหยาหลัวยานกลับมา เธอเดินเ

ิง ฉันมาห

เวินเสวี่ยหนิงจะยินดีห

คืนนี้ คุณบาดเจ็บตรงไหน

ลุกให้ตื่นจากการนอน เธอตอบด้วยใบหน้าหม่นหมอง "เหยาหลัว

่ไม่ทันระวังเพื่อนสนิท คิดไม่ถึง

ลาย เวินเสวี่ยหนิงขอให้พ่อของเวิน

ะช่วยหมาป่

กแสร้งทำตัวดี "เวินเสวี่ยหนิง ฉันไม่เหมือนคุณ คุณก็แค่มีพ่

ุณควบคุมสามีตัวเองไม่ได้ ก็เป็นความผิ

วยานไร้ยางอายที่พูดเรื่องแย่งส

้วยน้ำเสียงท้าทาย "ฉันยังรู้ว่าคุณโทรหาเวินซือเหนียนทุกคืน

นั้น เขาอยู่

ี่ยหนิง พร้อมกับยิ้ม "ฉันยังได้ยินว่าคุณทำลา

นต์นั้น เวินซือเหนียนคงไม่ทนไม่ไหวออกนอกปร

นิงตกใจจนดว

จากเหยาหลัวยานให้เขา พว

ีความสุข "แต่ตอนนี้ไม่ต้องการสิ่งนั้นแล้ว เพราะฉันกลับมาแล้ว ตำ

น้าเธออย่างแรง พูดทีละคำ "เหยาหลัวยาน

จที่โดนตบ "คุณ

ศษ คุณที่ทำลายความรักของคนอื่

าเขาเปลี่ยนเป็นเคร่งขรึมทันที "หลัวยานไม่เคยเ