ึ่งเดือนข้างหน้า, ชินเหยียนจึงเรียกเพ

ก่อนเวลา และสั่งอ

ยิบเครื่องดื่ม, ก็มีค

ทันระวัง, ล้

งขึ้น กระโปรงที่ไหล่ขาดออก เผยให้เห็นไหล่เ

ามองเห็นชินเหยียนชัดๆ ก็อุทานออกมาว่า: “เธอคือชิ

ยินเสียงจ

บจับกระโปรงที่ขา

นกับมีดที่ทิ่มแทงเข้าไป เ

วเราะเยาะออกมา : “เธออ้วนขนาดนี้ยังจะใส่กร

นอื่น “ลู่จื้อเหยียน มาด

นเรียกแล้วรู้สึกทันทีว่า ลู

มให้เธอไป เขายืนขวางทางเธอแน่น “จะไปไ

เธอเป็นแบบนี้, ดูสิว่าเข

อบกระโปรงของตัวเองไว้แน่น, ความ

ล้ว จึงตัดสินใจเดินไป

ังล้มลงไป, หัวกระ

็โมโหขึ้นมาทันทีและพูดเสียงดังว่า: “อ้วนเกินไป, กล

้วตะโกนดังๆ “คนช่วยกันมาเร็ว!

นุ่มดึงดูดมามอง พวกเขามองเธ

, ลู่จื้อเหยี

่จื้อเหยียนยืนอยู่กับผู้หญิงคน

หน้าของเธอมีความคล้ายกับชินเหยียนบ้าง, ม

งที่ลู่จื้อเ

กับผู้หญิงตรงหน้า, เธอรู้สึกว่าเธอไม่น่าจ

ี้เป็นสิ่ง

ู้สึกตาเบล

บตาลง

้ดีว่าตัวเอ

ุ่มก็ยิ่งโกรธและพูดเรื่องที่ชินเหยี

รงขาด, ฉันแค่พูดว่าเธออ้วน, กระ

ันพูดมันไม่จริงเหรอ? ผู้หญิงตัวให

าๆ: “อ้ายเหยียน, ฉันคิดว่าเรื่องที่กู้เจ๋อกล่าวก็เป็นความจริงนะ,

พอดีที่ซูเซวียนหันมามองเธ

เล็กน้อย, แววตาของ

อกว่าเป็นเขาที่ชนเธอก่อน, ทำให้เธออับอา

กั้นเอาไว้, ไม่ว่าอย่าง

นมองลู่จื้อเหยีย

นึ่ง, น้ำเสียงของเขาเรียบเฉย

ู่หัวเราะเยาะออกมา : “ได้ยิน

ที่เดิม, รู้สึกเหมือ

อเหยียนที่ปกป้องเธอเสมอจะให้

เซวียนพูดว่า

ไป, ลู่จื้อเหยียนก็หัน

า, เหมือนเขาจะ

ผิด, ลู่จื้อเหยี

าเธอสร้างปั

“เธอถือเป็นน้องสาวของฉันครึ่งหนึ่