าวที่เคยมีความสุขถาโถมเข้ามาในหัวใจขอ

รง มือข้างหนึ่งหยิบขี้เถ้

นคนมีเหตุผล, คงรู้ว

ัวเอง ก็แตกสลายไปในตอนนี้ “ฉันขอโทษ ฉันจะไม

นัยน์ตาของเธอมองไปที่โถขี้เถ้าที

อร้องเถอะ นำขี้เถ้าของพี่สาวกลับมาให้ฉันเ

แล้วหัวเราะเยาะ “เธอรู้ไหม

แค่ไหน? ถ้าเธอได้ตื่นจากความจริงเ

จะคืนโถขี้เถ้ากลั

ิงที่ยืนอยู่ข้างๆ มาตลอดโดยไม่ไ

ต่น้อย รีบวางโถขี้เถ

พื้นดังเปรี้ยง, เหมือนกับหั

หน้าของหวั่นชูอี้ เธ

าหลิงถอยหลังไปพร้อมกับพูดเสียงนุ่ม

ผงกระดูก, ทำให้มันเหมือนเ

ั่ง, พุ่งเข้าไปข้างหน้าแล้วจับปกเส

แล้ว ทำไมเธอถึงปล่

ิ้วแล้วยกเท้า

เธอพอแล้ว, ฉันเตือนเธอแล

โจวเปลี่ยนสีหน้าอย่างรวดเ

ม? เมื่อกี้เธอไ

ฟู่ซีโจวยกมือขึ้นม

องที่โรงพ

งเลแม้แต่น้อย ร

กไปด้วยความโกรธแค้นที

กลับทำให้เธอเหมือนไม่รู้สึกเจ็บปวด, เธอค่อย

นอ้อมกอดอย่างอ่อนโยนในอดีต, นี่ค

ูมิสุดท้ายที่เห

ให้เธอสูญเสียความรู้สึก,

มกับขี้เถ้ากระจัดกร

ดภัยเดินออกมาจากที่ทำงานแล้วเ

ของเขาไว้แน่นแล้วพูดเ

น่อย, ช่ว

าบาลมาถึงโรงพยาบาล, แต่หมอประจำเวรส่ายห

โจวกลับมาแล้ว, หมอทั้งหมดถูกเรียกไปดูอาการ

ในโรงพยาบาลถูกเรียกไปดูแลผู้ป่วย

ในใจ ตอนนี้เธอรู้สึกแค่เพีย

ึงสั่นมือโท

ามเหนื่อยหน่าย “เหวินเหวิน,

นช่วยเธอดูแลผู้ใหญ่ก็เป็นสิ่งที่ควรท

ามปรานี และเมื่อเธอโทรไปอีกคร

ร “ถ้ามีตัวเลือก, พวกคุณคงต้อง

น้อยมากแล้ว คุณจะทำได้ไหม?

แพทย์ฝึกหัดที่ยังไ

ในตัวดึงแขนเสื้อของเขาไว้แน่

าบาลบอกกับเธอว่าเด็ก

าลง น้ำตาหยดหนึ

ดีแล้ว, มันจะช่วยลดปัญ

คำเตือนจากหมอให้

่ง, เธอไ

และทรัพย์สินที่เป็นของทั้งคู่

ดของพี่สาวที่พูดในช่วงท้

หน้าที่รักษาความปลอดภัยถือถ

ข้างในคือขี้

ออกมา, แต่เจ้าหน้าที

จึงเตรียมที่จะโอนเงินที่เ

่งเหยิงมากแล้ว! คุณไม่ต้องไปยุ่งอะไรอี

วิ่งหนีไปอ

งเห

วันนั้นมีคนอื

ิดเรื่องนี้, เสียงที่คุ้