ม่รู้ว่าเขาอยู่ในโรงรถทั้งคืนหรือไปที่อ

ามปี ไม่มีความรู้สึกอาลัย

ันรู้สึกเป็

ทั้งหมด สุดท้ายเหลือเพียงกระเป๋าเดินทางใบ

้อมกับบาดแผลเต็มตัว เมื่อคิดถึงแล้

นถัดไป ยื่นจดหมายลาออกให้กับหัวห

ารถของเธอ ก่อนหน้านี้เธอมีโอก

วเองยุ่งเกินไป เพื่อมีเ

งไม่เพียงแต่โอก

่อย อยากพักผ่อนบ้าง” ไม่มีใครรู้ถึงความสัมพันธ์ของเธ

งลงไปชั้นล่าง จะเห็นกู่หนานเ

พียงแค่พยักหน้าให้แล้วเดินไปที่ลิ

อไม่สามารถ

้วยกัน เธอไม่เคยมีปฏิสัมพันธ์ใดๆ ก

มาชั้นล่าง กู่หน

ถึงหลบหน้าฉัน? สองวันที่ผ่านมา ฉันยุ่งมาก ไม่ได้กลับบ้านด

ดสะเอียน กลิ่นน้ำหอมบนตัวกู่หนานเหิงยิ่งทำให้เธอรู้สึกเหมือนตัว

ห็นชัดเจนว่าเป็นของใช้ในงานของเธอ คิ้วของเขาหยุดชะงัก “คุณหมายความว่

้นลงถังขยะในทา

แล้ว” ของที่ใช้ไม่ได้

...” “หนานเหิง ทำไมไม่รอฉันแล้วเดินไปก่อน” เหอซี่ยาว

ดว่าคุณขึ้นไปเองแล้ว เลยเดินไป

วันที่ผ่านมา” ซูชิงหยู่จำเธอได้แน่นอน พวกเขาเ

เหอซี่ยาวไม่เคยหยุดรังแกเธอ เธอเป็นเจ้าหญิงน่ารักต่อหน

ีรอยแผลเป็นจากการถู

ิ้มหวาน “จ

หนานเหิง คุณไปขึ้นรถรอฉันก่อน ฉันอยากคุยกับช

ตาเตือน ซูชิงหยู่ยิ้มเจื่อน

กเขา แต่เธอไม่สนใจ พวกเขาควรจะอยู่

ู่ “คนไร้ศักดิ์ศรี อยู่กับหนานเหิงเป็นเพื่อน

บเธอไว้ข้างกายเพราะต้องการแก้แค

ระลึกถึงทุกครั้งที่

ุนหลัง เธอทะนุถนอมชีวิตที่ได้ม

ล้ว เธอไม่มีอะไรให้เสีย

วามโกรธ ยกมือขึ้นตบ

ยู่ที่เคยยอมทุกอย่าง