ลายลงแล้ว ยู หยุนหนิงจึงตัดสิ

ล้วไปที่ริมฝีปากของเธอ “พักอีกคืน

จายอยู่เต็มปากเธอ

เหมือนที่นี่เป็

มือที่กำลังปอกอ