้นไว้ในมือ แล้วมองซา

ยากได

้อยู่ เธอก็ไม่คิดจะเสแส

ตรงหน้าด้วยความโกรธ “เ

แค่ฉันบอกเพ่ยจี้ว่าฉันชอบ ฉันอ

พยายามอย่างสุดกำลัง

เพ่ยจี้ เพื่อให้เธอกับเขาได้สมหวัง ฉันไม่ต้องการอะไรเลย ฉันขอแค่หยก

ทำให้เธอกับเพ่ยจี้หย่ากันอยู่ดี！ เธ

หลือบไปเห็นเพ่ยจี้กำลังวิ่งตรงมาทางพวกเธอ เธอ

ดูหยกชิ้นนี้เฉย ๆ

ะผลักเธอออกไป “เธอจะทำอะ

ปหลายก้าว แล้วทั้งตัวก็พุ่งชนเข้าไปใน

อะไรข

ห้ สีหน้าของเพ่ยจี้

ว่านเลยนะ เป็นความผิดของฉันเอง ฉันแค่อยา

่เป็นของที่พี่หว่านหว่านชอบ ถึงฉันกับลูกจะอยากได้แค่ไหนก็ไม่ไ

ป ซางหว่านไม่อยากพูดอะไรอีก เพียงแค่ย

่นให้ซางหว่านอยู่แล้ว แต่กลับชักมือกลั

ปนตื่นเต้นที่ได้รั

รน่ะ？ รีบถอดออกเถอะ ไม่งั้

มือที่ซางหว่านยื่นออกไ

ื่อ “เพ่ยจี้ คุณเคยพูดไว้เองว่าจะคืนห

แค่ฉันห่างไปแป๊บเดียว เธอก็ใช้ความรุนแรงกับเสี่ยวเสวี่ย ฉันไม่ชอบแบบนี้เลย หยกชิ้นนี้ ก็ถือว่าเป็นข

้นหวัง ซางหว่านในที่สุด

ีกล้องวงจรปิดอยู่ทั่ว คุณจะไปเปิดดูก

ี่ย ตั้งใจจะแย่งหยก

สวี่ยไว้ แล้วผลักซา

ดูเป็นเรื่องตลกเหรอ？ ไม่ว่าจะมีกล้องวงจรปิดหรือไม่

แทกเข้ากับเก้าอี้ข้า

น้า และในที่สุดก็หมดสิ้นความคา

แล้ว ทั้งหมดก็

้ แล้วหันหลังเดินจาก

นหว่า

องเธอ แล้วรู้สึกหงุ

บคว้าแขนเขาไว้ “พี่อาจี้ ฉันเหนื่อ

นเรียกหว่านหว

งรถคันเดียวกันเดี๋ยวก็มีเรื่องอีก ไหนคุณบอ

ก็ดีเหมือนกัน ปล่อยให้

กลับไปมองด้านหลัง แต่

ไม่ว่าซางหว่านจะหนีไปไกลแค่ไห

นอื่นอยู่แล้ว เขาคงไม่ม

กต่อไป เธอก้มตั

ายที่ฉันให้คุณ แต่เป็นคุ

นั้น งั้นฉันก็จะไปเอง คุณก็