่านอินยังคงไปทำง

สองสามวันสุดท้ายนี้ หลินหว่านอินตั้

านของประธาน เธอก็หยุดเท้า ประตูห้องเปิดแง้

หล่ของเขา ร่างกายแ

่าจือเวย ด้วยสายตาที่หลิ

อินผลักปร

ของฟู่ซือเหนียนและพูดว่า "นี่เลขาของคุณเหร

่งงานคนในบ้าน บ่งบอกถึ

ยอย่างไร แต่หลินหว่านอินตอบ

้น หลินหว่านอินเป็นเพีย

กระจายอยู่ในห้องชงกาแ

กขั้นตอนอย

ว่า ซย่าจือเวยชอบกาแฟยีร์ก

่ยีร์กาชอฟฟี่ หลินหว่านอินพยายามปรับตัวให้เข้ากับ

ย ถูกเขาเปลี่ยนแปลงโดยไม่ร

ลินหว่านอินร้อนจนเกือบจะ

อเย็นชาเกินกว่า

ดกาแฟเดินไปยังห้อ

ลุกขึ้นเหมือนจะมาต้อนรับเธอ แต่ร่างกายกลับ

องหลินหว่

สบที่รุนแรงแผ่ซ่านทันที หลินหว่านอินร้องเบาๆ ด้วยคว

นน้ำร้อนลวกไหม?" ซย่าจือเวยหลบในอ้อมกอดของเขา น้ำตาคลอเบ้า "ฉันไ

วามเจ็บปวด "ทำไมไม่ระวังเลย ซุ่มซ่ามจริงๆ!" เขาทำเหมือนไม่เห็นมือท

หมือนถูกกาแฟร้อนราดซ้ำ แล้วถูก

งไปที่

กซึมลึก แต่ไม่เท่าความเย็นชาในใจ ฟู่

ม่ได้ทำงาน เขายังเคยหาข้อม

นิด คงเห็นว่าซ

ินไม่ใช่แค่เลขา แต่เป

ร้ายเธอ เพราะรู้ว่าฟู่ซื

งใช้มันวาดแบบเสื้อผ้า

ำเส้นของเธอ ก็อย่

เองในนั้นด้วยความเบาสบายและเด็ดเดี่ยวท

ารการหย่าร้างอย่างเหนื่อยล

หย่าร้างที่เซ็นแล้ว ส่งใ