ไป วันรุ่งขึ้นเขาพาฉ

านเดอร์ไม่ได้ส่ง

าสน์ ที่หน้าคฤหาสน์ ฉันเห็นรถสปอร์ตสีเงิน

ทำให้ใบหน้าของเขาดู

่าก็ยืนอย

ยตากลับเผยความเกล

ต้น เสียงนุ่มนวลทักทายฉัน

่วงเธอทั้งคืนเลยนะ

ซานเดอร์ สายตาของเข

มาใกล้ “เซลีน่าพูดกั

ฉัน...เหนื่อยมาก...” “อย่าพยายามอธิบาย” อเล็กซานเดอร์ตัดบท สายตาเต็มไป

กเจ็บท้องอย่างรุนแรง อเล็

นใบไม้ร่วง หัวกระแทกกับ

มาที่คอ ฉันไ

ิ้ตสีขาวของฉัน เกิด

ต่อ

ร์มองฉันจากที่สูง น้ำเสียงไม่มีความ

็กซานเดอร์ เสียงเธอเต็มไปด้วยน้ำเสียงร้องไห้ “

ความภาคภูมิใจที

ม่ไหว รีบเรียกหมอ

อร์พูดกับเซลีน่าอย่างใ

ียมอาหารเช้าที่เ

รายงานมาหาอเล็กซานเดอ

่องท้อง และดูเหมือน

อาการทรุดลง ต้องตรวจแล

มา ไม่ได้ดูเลยแต่ฉีกเป็น

าไหร่ให้ช่วยเธอแต

ดอร์เดินไ

ลีน่าเพื่อความสนใจของฉัน” “แต่จำไว้นะ เธอไม่เคยเทียบเซลีน่าได้เลย” หมอชะงัก

ุณ” “โชคชะตากำลังลงโท

ะแบบเย็นชา หันหลังเด

าที่ถูกเขาโยนทิ้ง

องฉันก็อ่อ

าตัวเองคาดห

ามผิดหวังเติมเต็มหัวใจ เสียงลมหวีดหวิวจากนอกหน้าต่างเหมือนร้องไห้แทนฉัน ฉ