่างรวดเร็ว มีรอยนิ้ว

ยาบาลก็เห็นอริซนอนสะอึกสะอื้น

เป็นคนผลักเ

ิซอย่างอ่อนโยน พลางล

. . ไม่ใช่พี่ส

ายตาหลบหลีกไม่กล้ามองฉัน เหมือนกับว่าเธอได้

จและชี้ไปที่ขาของ

ไม่กล้าคิดเลยว่าถ้าเป็นฉ

เธอที่แดง "อริซ เธอใจดีเ

็นฝีมือของฉัน เขาหันหลังให้ฉันด้วยใบหน้าที่เย็นชาและเดินไปที่เตี

้อเยื่อของฉันด

กแต่ทุกครั้งที่ขยับ ฉันรู้สึกถึงความเจ็บปวดที่มีดกรีดผ่านกระดูกและ

ำตาไหลพรากออกมา แต่ไม่สาม

เสียขาของ

้ของฉัน กลับเลือก

านกันห้าปีนี้เป

สามารถหายดีได้ แต่ตอนนี้

อ้อมกอดของจอห์น ม

วามเยาะเย้ยอย

่ให้อภัย

เบิร์ตในฐานะทายาทของตระกูลออเฟต เขาชอบเห็นค

ผลงานข

ับอริซ ต้อง

มือของฉันด้วยความดูถูก "รอให้มือเธอหายดี แล้วค่อย

ช้ำกดกริ่งเตีย

กษาแผลของฉันเสร็จ โรเบิร์ตก็ยังไม่จากไป เขา

มองมือของฉันที่

ย่างไม่เกรงใจ "คุณยังอยู่ที่นี่ทำไ

ความตื่นเต้นที่แวบผ่าน เขาก้าวเข้ามาใกล้เตียงของฉ

า ๆ ที่คอของฉันและกัด

กาย ฉันกัดฟันใช้แขนดันเขาออก "เธอเป็

ห้องพยาบาลเต็มแรง แววต

อกอย่างแรงและจูบฉันโด

ปทั่วร่างกาย ความกลัวเข้าปกคลุม

้ฉันรู้สึกคลื่นไ

ึงวัตถุแข็งที่กด

รสเลือดเต็มปากของเรา โร

ดยไม่ลังเล "อ๊ะ

้าประตูห้องพยาบาล จากนั

าแผดเผาในใจขอ

ุมปากอย่างไม่ใส่ใจ แล

รงพยาบาล เล็บฝังลึกในฝ่ามือ เธอ

อาฆาตและความอิจฉา เธอต้องก