ด้อยู่ที่เมืองใหญ่อีกแล้ว”

น ไอไอ อีก เดินออกไปด้วยความยินดี เจน ไอไอ มองตา

ึงมาตลอดสิบกว่าปี

งแรมก็เป็นเวลาค่

ิ่