วมีช่วงไหล่กว้างจนบังแสงไฟไว้เป็นส่วนใหญ่ ทำให้เจียงหยว

นโจวคุย แต่บรรยากาศรอบตัวเขากลับดูห

บถอนหายใจอย

็นเหล

าคุยได้แม้แต่คำเดียว เธอยืนอยู่ข้างๆ อย่างห่อเหี่ยวใจ ฟั

ห็นเรื่องนี้เช่นก

จาเสียดสี “ดูท่าแผนของ

สดงอารมณ์ “ฉันประเมิ

แล้วที่ท

่าเจี่ยงเฉินโจวไม่สนใจ

พลางหันกลับไปมองทางเจี่ยงเฉินโจวเป็นระยะ แต่สายตาขอ

ด้แต่หดมือกลับไปอย่างอายๆ “คุณชายเจี่ยง ไม่ว่าจะยังไง พวกเราก็โตมาด้วยกันตั้งแต่เด็ก ถ้ามีเวลาว่างก็มาเจอกันบ่อยๆ นะครับ เอ่อ……

ที่แท้จริงที่เฉินหรานจั

ณเฉินไม่จำเป็นต้องมาด้วยตัวเองหร

ยิ่ง “แบบนั้นมันจะรบกว

อก” เจี่ยงเ

อเห็นเฉินหรานแทบจะคุกเข่าขอบคุณเจี่ยงเฉินโจวอย

ความว่าให้เฉินหรานดำเน

ม่ไว้หน้

ี่กลับฟังไ

จู่ๆ เสิ่น

นทันที แต่สายตากลับ

ในสายตาของอีกฝ่ายก

เสิ่นตู้กล่าวอย่างนั้น จุ

จะขยับเข้าใกล้เจี่ยงเฉินโจวได้เพียงครึ่งก

บ” เจี่ยงเฉินโจวหลุบตาลง

นวาบที่ท้ายทอยขึ้น

อยู่ และกล่าวประโยคหลังตามมา “

เจี่ยงเฉินโจวออกไปแล้ว ก็มองเจียงหยวนด้วยสายตาเย็นชา “ห

งใสซื่อบริสุทธิ์ “เขาไม่สนใ

่สุด ขณะที่เขากำลังจะพูดอะไรบางอย่างนั้นเอง จ

ยงหย

ยงหยวนคุ้นเ

ะหลีกหนีอย่า

้าเล่ห์ แล้วก็หัน

ุดตาและยั่วยวนอย่างยิ่ง เธอมาพร้อมกับท

งเหยา แล้วรั้งเธอไว้ด้วยน้ำเ

ยงเยาะ “คุณยังมีหน้ามาถามฉันอีกเหรอว่ามาได้ยังไง？ ถ้าฉันมา

ุณกับเจี่ยงเฉินโจวยังไ

เคยเจอเรื่องที่ทำให้ต้องโกรธขนาดนี้มาก่อน เธอผ

ี่ยงเฉินโจวจากไป ทางเดินนั้นด

งตะโกนเรียกของเจียงซิงเหยาก็ไล่ตามหลังมา

ุดหงิดเล็กน้อย จึงเอนกายพิงประตูอย่

ิดจากด้านในพอดี ทำให้แผ่นหลังของเธอปะทะเข้ากับอ้อ

ยาะเบาๆ ดังมา

ชอบเข้าไปซบในอ้อมกอดขอ