เฉิงก

าผู้ทรงอำนาจของเมืองจิงต่างก็มาร่วมงานกันหมด

ซีไม่สามารถมาเข้าร่วมงานชุมนุมรังสรรค์บทกวีของ

กันกับซูเยว่ซีเหมือนอย่างเคย แต่ต

กั๋วกง มันเข้ากันกับสร้อยข้อมือปะการังจากทะเลตอนใต้ที่ ‘หยิ

บา ๆ ไม่ดูเกินงาม แต่ก็เพียงพอ

ื่ออยากจะป่าวประกาศกับเหล่าบรรดาคุณหญิงคุณนายข

ะที่เป็นลูกสาวที่ถูกต

ียงแค่สวมรอยเป็นลูกพี่ลูกน้องอาศั

สักวันที่นางจะทวงคืนของท

มหน้าลงมองสร้อยข้อมือปะกา

ีของสิ่งน

่นังโง่เง

จะเป็น

รวก็เริ่มเบิกบานมากขึ้น แทบอยากจะให้ทุกค

ูเยว่ซีไม่ได้อยู่ที่จวนเสนาบดี แต่เข

ุกสนานอยู่ในห้องโถงด้านหน้า นางไม่ได้ไปรบก

หนูกลับมาแล

ยายเฉิน เหล่าบรรดาคนรั

ดีอกดีใจขนาดนั้น เพราะว่านี่คือจ

ว่ซีที่เป็นหลานสาว ก็เลยได้รับความรักและความเอ็นดูเป็น

่ซีจึงน่ารักน่าเอ็นดูกว่าหลานชายพวกนั้นขอ

็นนาง ก็รู

ยาย ก็ไม่สามารถควบคุมอารมณ์ความรู้สึกของตัวเองได้อีกต่อไป

หรือ ถูกจวนเสนาบดีกล

องซูเยว่ซีเบา ๆ สีหน้า

ล้งหลานสาวของยายแบบนี้ ยังอ

ั๋วกงพูดด้ว

ดิเท่านั้น ซูหยวนจิ้น เสนาบดีที่มาจากตระกูลที่แร้นแค้น ว่ากันตา

ัวเองชอบเขากันล่ะ ฮูหย

ต่อลูกสาวและหลานสาวของนาง ฮูหยินเฉิงกั

เยว่เพียงแค่คิดถึงท่าน

สงบสติอารมณ์ของตัวเองลง ตอนน

้จะถึงวัยแต่งงานแล้ว ยั

งเช็ดน้ำตาของซู

ี้น่าเอ็นด

ณ์ลงแล้ว ก็นึกถึงจุดประสงค์ท

นั้นร่างกายก็แย่ลงทุกวัน ไม่รู้ว่าเกิดปัญหาขึ้นตรงไหน วันนี้นางจะต้องคอยเฝ้าอ

ในจวนมีอะไรตรงไหนที่แต

องนี้มันน่าตกใจมากจริง ๆ จะบุ่มบ่ามพูดออกไป

ที่แปลกไป

่นคิดอยู่สักพัก ก่อนจะพูดขึ้

ิ่งเงียบไปชั่วขณะ หรือว่า...

มีความสามารถขน

ว ซูเยว่ซีก็รู้สึกว่า

ยว่ฝันร้าย ทำเอาเยว่เย

ึ้นเป็นความฝัน เอ่ยเตือนฮูหยิน

็ดน้ำตาที่หัวตาให้กับซูเยว่ซี ก่อนจะพูดขึ้นอย่างจนใจ “หลานนี