่ได้กลับบ้าน ฉันเรียกแท็กซี่ตร

ห้องที่โอ่อ่าเต็มไปด้วยหนังสือปกหนังแล

ียงมั่นคง "หนูต้องการ

จอย่างสุดขีด "ไอลิน? นี่มันเรื่องอะไร

เปล่าค่ะ" ฉันโกหก "ไม่ใช่เรื่องของเขาค่ะ พอดีคุณแม่กำลังจะออกจาก

ที่ฉันคิดออกว่าท่าน

ข้าใจ" ท่านพูดในที่สุด "ถ้ามันเป็นสิ่งที่หนูต้องการจริงๆ ลุงก็จะไม่ขวางทางหนู เดี๋ย

กระซิบ ความโล่ง

ทำงานก็เปิดผางออก "

พวงกุญแจห้อยต่องแต่งจากมือ

ิน กะว่าจะได้กลับ

ก็รีบตอบ "เรากำลังคุยกันเรื่องคุณแม

ไป เขาไม่รู้ตัวเลยว่าโ

าวเย็นด้วยนะ" เขาประกาศพลางโอบแขนร

าคือการย้ำเตือนอันเจ็บปวดถึงความรักที่ตอนนี้ฉันรู้แล้วว่าเป็นเรื่องโกหก ฉันเคยคิดว่านิสัยเล็กๆ น้อยๆ เหล่านี

างร่าเริง "สถานที่จัดงานแต่งงานจองใหม่เรีย

อ ส้อมกระทบจา

มวด "ธาม นั่นอาจจะมีปัญหานะ ไอลิน

อึดอัดขึ

พท์ของธามก็ดังขึ้น ทำ

บมองหน้า

เสียงอ่อนแอและเจือสะอื้นของเธอ เธอบอ

่ไหนครับ? พี่กำลังจะไปเดี๋ยว

หน้านี้หายไปหมด "ทำไมคุณถึงอยากยกเลิกงานแต

ก็ส่ายหัว "ช่างมันเถอะ ไว

ขาเก้าอี้ของเขาครูดกับพื้น

มเจ็บปวดที่คุ้นเคยเข้ามาเกาะกุมในอก

ุภาพแต่สั้นๆ ฉันก็ออกจากคฤห

จำได้ ผมของท่านมีสีเทามากขึ้น และดว

ผ่านโทรศัพท์ของผู้มาเยี่ยม "ลูกเป็น

ญชาตญาณ "พวกเขาดีกับหนูมากค่ะแม่" ฉันพูด

าๆ ปรากฏบนใบหน้า "แม่เสียใจจริงๆ ที่จะไม

อย "จริงๆ แล้วค่ะแม่...

นจางหายไป "อะ

่นเครือด้วยน้ำตาที่ยังไม่ไหล "เราจะไปที

ดลึกซึ้งที่บีบคั้นหัวใจ ท่านรู้โดยที

ตาหยดหนึ่งไหลลงมาอาบแก้ม "แ

มันรู้สึกเย็นชาและว่างเปล่า เป็นพิ

ที่เป้นของฉันจริงๆ เสื้อผ้า เครื่องประดับ รถ อะไรก็ตา

ธามไม่ก

กระทั่งบ่ายแก่