ม่ได้พูดอะไรอีก ความตั้งใ

ด เธอวางซากปรักหักพังลงบนโต๊ะเครื่องแป้ง พยายามที่จะประกอบมันกลับเข้าด้วยกัน แต่มันเป็น

หน้าไหม เธอจะหาช่างฝีมือชั้นครูมาซ่อมมัน มันเ

ก้วใส เธอยืนพิงกรอบประตู ใบ

งเยาะเย้ย "เขากับอาร์ตี้ ชอบเห็นเธอเจ็บปวด มั

าตอบ เสียงเหนื่อยล้า "เธอเป็นแค่เค

เขากำลังใช้ และอีกไม่นาน เธอก็จะหายไปจากภาพโด

อลุกขึ้นจะเดินออกไป

ิดจะไ

อลินาพูด เสียงต่

ต่แก้วใสคว้าแขนเธอไว้ อลินา

กใจที่เสแสร้ง เธอปล่อยเสียงกรีดร้องแหล

ะท้อนไปทั่วคฤหา

าคินและอาร์ตี้ก็มาถ

้อง ตระกองกอดเ

อลินาผลักฉันตกบันได! เธอบอกว่า...เธอบอก

ิดหวัง ชั่วเสี้ยววินาที อลินาเห็นมันอีกครั้ง...แววตาพึงพอใจอันดำมืด ความห

ป็นหน้ากากแห่งความโกรธเกรี้ยวอันเย

"ส่วนยัยนั่น" เขาพูด พยักพเยิดไปทางอลิน

เลือดในกายของ

สียงสงบนิ่งจนน่าขนลุก "มันก็ยุติธรรม

ว พวกเขาทุก

ลังโกหก!" อลินากรีดร้อง ถอยหล

อยู่ข้างพ่อของเขา "หม่ามี้ก็แค่หึง นี่คือการลงโทษที่

วเธอไว้ เธอสู้ เ

จะต้องเสียใจ!" เธอแผดเสียงกรีดร

ตาของเธอสบกับภาคิน เขากำลังเฝ้ามอง รอยยิ้ม

กเขาก็

งขณะที่เธอกระแทกกับขั้นบันไดหินอ่อน เสียง

ายที่เธอเห็นคือภาคินและอาร์ตี้ พ

ะซิบ เสียงของเขาเต็มไปด้วยความสุขที่น่ารัง

เป็นเสียงสุดท้ายที่เธอได้

ากเป็นชิ้นๆ และถูกกระทืบลงบนพื้น มันเป็นแ

ที่คุ้นเคยและปลอดเชื้อ ทุกตารางนิ

นแล้วนะคะ ทำเอาพวกเราตกใจกันหมดเลย สามีค

ขาเป็นนักแสดงที่ดี..

ณกำลังจะตื่น" พยาบาลพูดต่อโดยไม่รู้ตัว "เขาบอกว่า

นกลับออกมาเป็นเสียงไออย่างเจ็บปวด แน่นอ

เธอรู้ว่าเขาอยู่ที่ไหน เขาอย

วอยู่คนเดียว ความเจ็บปวดทางกายนั้นมหาศาล แ

พร้อมกับข้อตกลงหย่า เธอเซ็นชื่อโดยไม่ลังเลแม้แต่น้อย มือสั่นจากคว

้ และแก้วใส ดูเหมือนครอบครัวสุขสันต์ แขนของแก้วใส

้วไว้ในมือ หายใจเข้าลึ

นแฟ้มใ