สียงบี๊บเต

เชือกด้วยแรงเฮือกสุดท้ายจากอะดรีนาลีน เส้

0

อชาและแข็งทื่อ เธอพยายามแกะ

0

ยกตะกายลุกจากเก้าอี้

0

ึกก้องที่ดังขึ้นข้างหลัง แรงระเบิดเหวี่ยงเธ

สว่างวาบสีขาวร้อน

เธอได้ยินเสียงพวกเขา.

ร์ตี้...พว

หวาดกลัวอย่างสุดขีดที่เธอไม่เคยเห็นมาก่อน "อลินา!

ป็นความโศกเศร้าที่ไม่ได้ปรุงแต่ง

การแสดงจบลงแล้ว และตอนนี้ก็มาถึงความเสีย

ะปล่อยให้ความ

มือที่คุ้นเคย...โรงพยาบาล...อีกแล้ว ร่าง

ะ คุณโชคดีมากนะคะ คุณมีอาการบาดเจ็บภาย

ี่ย

เลเลยสักวินาทีที่จะบริจาคไตข้างหนึ่งให้คุณ" พยาบาลชี้ไปที่ถุงเลือดที่แขวนอยู่ข้างเตีย

นชิ้นๆ แต่พวกเขาก็จะให้อวัยวะของตัวเองเพื่อประกอบเธอกลับคืนมา พวกเ

" พยาบาลถอนหายใจ "พวกเขาผลัด

ไม่ต้องการความรัก

ห็นพวกเขาเลย ไม่เคยเลยสัก

วามมืด เธอจะรู้สึกถึงสัมผัสเย็นๆ ของนิ้วมือบนแก้มของเธอ ร่องรอยของริมฝีปากอุ่นๆ บน

อีกครั้ง เธอไม่ขยับตัว หายใจสม่ำเสมอ

บิกต

ห่างจากใบหน้าเธ

งเขา ดิบและไม่ได้ป้องกัน ก่อน

ี่นี่?" เสียง

ดยไม่พูดอะไรสักคำ เขาใช้ส

บลงบนหมอ

"เป็นทางการ" ภาคินยืนอยู่ที่ปลายเ

ง?" เขาถาม ราวกับว่

กน้อยอย่างควบคุมไม่ได้ "คุณเคยมาที

เขารีบหันหน้าหนี "อย่าพูดจาไร้สาระ ผมอยู่กับแก้วใส

ะเดินจากไป

ู่ที่ประตู ดวงตา

าร์ตี้"

ความป่วยไข้เดียวกัน เมื่อมองดูพวกเขา อลินารู้สึกเหนื่อยล้าอย่างสุดซึ้ง

ำโกหกของพวกเขา เรียกร้องให้ยุติละครฉากนี้ แต่เธ

ของพวกเขาต่อไป ปล่อ

ะออกจากเว