าเป็นบ้าน มันรู้สึกหนาวเย็นและว่างเปล่า เป็

โทรศัพท์ของเธอ: "เอสเธอร์มีอาการแพนิก คืนนี้จะอ

องแก้วแชมเปญสองใบ โดยมีพื้นหลังหรูหราของห้องสวีทที่โรงแรมแมนดาริน โอเรียนเต็ล

ิดเบี้ยวบนริมฝีปากของเธอ เธอใช้เวล

ล่านขึ้นในตัวเธอ เธอจะไม่เป็นเหยื่อ

ำหอมของเขา คอลเลกชันนาฬิกาของเขา รูปถ่ายของเขา ทุกอย่างถูกยัดลงในถุงขยะ เธอทำงานด้วยความโกรธอย่

ก็ว่างเปล่า ร่องรอยทั้งหมดข

ขนมอบมาเป็นของกำนัลที่น่าสมเพช เขาหยุดกึกกลา

. นี่มันเกิ

บสนของเขาเป็นของจริ

เธอพูด น้ำเสียงของเธ

ค... งั้นเหรอ ผมว่าเราก็ต้องการการเปลี่ยนแปลงเหมือนกันนะ สุ

ิน เขาคิดว่าโซฟาตัวใหม่จะสามารถปะรูโห

ยงของเธอมั่นคง "เราต้

"ไม่มีอะไรต้องคุย ผมบอกคุณแล้วว่าเธอเป

ำพูดเหล่านั้นเป็นคาถาวิเศษที่สามารถทำให้ทุกอย่างถูกต้อง

ยบงันแผ่ขยายระหว่างพวกเข

าพูด เปลี่ยนเรื่อง "คุณต้องไปนะ เ

นหน้าใครอีกเลย แต่เธอรู้ว่าการสร้างเรื่อ

้" เธ

นทะเลของเพื่อนร่วมธุรกิจ เอมิกาถูกทิ้งให้อยู่คนเดียว เป็นคนนอกในโลกที่เธอไม่เคยเข้ากันได้ ผู้หญิ

เบียงที่มองเห็นวิวเ

ม ดูสิว

รงนั้น รอยยิ้มเยาะเย้ยปรากฏบนใบหน้าของเธอ

ายฉันเหรอ?" จีน่าเยาะเย้ย "หรือว่ามันห

่า อย่าใจร้ายสิ เอมิกาเป็นแขกของเรานะ

น้ำลาย เสียงของเธอดังขึ้น ผู้คนเริ่มหันมามอง "เธอมันก็แค่นั

วรได้ใครสักคนที่...สมบูรณ์พร้อม ใครสักคนจากโลกเด

มือนลูกดอกที่เล็

ึ้น "พี่ชายฉันสงสารเธอ นั่นคือทั้งหมด มันคือความเวทนา

มือของจีน่าก็พุ่งออกไป เธอคว้

แผลเป็นบนคอและไหล่ของเธอถูกเปิดเผยอย่า

้าของพวกเขาผสมผสานระหว่างความตกใจและความอยากรู้อยากเห็

ถมเข้าใส่เอมิกา

อีกครั้ง ราวกับจะชี้ไปที่รอยแผลเป

นไหวตามสัญชาตญาณล้วนๆ มือของเธอเหวี่ยง

่ง มือของเธอจับแก้มที่แดงก่ำ ดวง

ด้ยังไง?" ในความรีบร้อนที่เสแสร้ง เธอ "สะดุด" ล้มลงไปกองกับพื้นใน

มดในแวบเดียว: เอมิกายืนอยู่เหนือเอสเธอร์ที่กำลังร้อ

วามเดือดดาล เขาผลักเอมิกาจนเสียหลัก เธอเซถอยหลัง

ขาถาม น้ำเสียงของเขาเต็มไป

หวน "พี่คะ มันทำร้ายจีน่า! แล้วมัน

ับว่าเธอทำจากแก้ว เขาหันกลับมา สายตาของเขาจับจ้องไปที่เอ

ะอุ้มเอสเธอร์จากไป ทิ้งให้เอมิกาอยู่คน