้งสุดท้ายที่ระเบิดออกมาก่อนงานเลี้ยงฉลองครบรอบแต่งงาน “คุณนั

นั้น เขาลืมคืนที่ฉันอดหลับอดนอน กลยุทธ์ที่ฉัน

นนั้น และอีกหลาย

นั้นสิ สาจ๋า ผมรักคุณนะ เรามาแก้ไขกันเถอะ ผมจะจัดงานเลี้ยงฉลองครบรอบแต่งงานที่

เราไม่มีปัญญาจัดงานแต่งงานจริงๆ ไม่ต้องพูดถึงฮันนีมูนเลย เขาเค

นานแล้ว หรือบางที อาจไม

นที่โง่เขลาในตัวฉันก็ยึดเกาะมันไว้เหมือนแพชูชีพ ประกายแห่งความหวังจุดขึ้นใน

ต่ดอกไม้ไปจนถึงแบบอักษรบนการ์ดเชิญ ฉันเทความรักแ

มหวังนั้นมาบดข

กอะไรเลย ไม่ใช่ความรัก ไม่ใช่ความเกลียดชั

ื่นขึ้นมาไม่ใช่เพราะเสียงนาฬิกาปลุก แต่เป็นเพราะแสงแดด

ี่ไม่ได้รับจากอังกูรหล

ฉันปล่อยให้มันดังอยู่

าถาม เสียงของเขาต

ันค่ะ” ฉันพูดด้วย

ผมโทรมา เขาบอกว่าคุณไม่ได้อยู่ท

ึกผิด เพื่อย้ำเตือนฉันถึงบ

ขึ้น “คุณสัญญาว่าจะดูแลพวกเขา คุณไร้ความรับ

หัวเราะที่จริงใจ ไม่ใช่ขมขื่น ความหน้า

ละโหดร้าย แม่ของเขา ดารารัตน์ เป็นคนหัวสูงที่เย็นชาและเย่อหยิ่ง มองฉันด้วยความดูถูกอย่างเปิดเผย ราวกับว่าฉันเป็นคนรับใช้ พวกเขาเป็

ป็นอิสระในที่สุด