จากเบอร์โทรศั

งศ์ ผมเชื่อว่าผม

่ช

ทั้งชีวิตในสถานสงเคราะห์ เชื่อมาตลอดว่าเป็นเด็กกำพร้า เป็นเด็กผู้หญิงที่ไม่มีอดีต

ับมีเรื่องแ

์ตอบกลับ น

ันเจอได

องอยู่ที่หน้าจอ แต่

ความเงียบในคฤหาสน์หลังใหญ่นั้น оглушительный เสียงติ๊กต

้อความตอบกลับจากดินผู้ลึกล

มีอะไรเก

อนเช้าก็ค่อยๆ มอดดับลง แสงในดวงตาของฉ

ไม่กล

นนึกถึงทุกครั้งที่เขากลับบ้านเร็วเพียงเพื่อจะทานอาหารเย็นกับฉัน นึกถ

งราวในชาติที่แล้ว ตอนนี้มีเพ

กไปก่อนที่ฉันจะตื่นและกลับมาหลังจากที่ฉันหลับใหลไปแล้ว

นักอึ้งและต่อเนื่อง ผู้ชายที่เคยสังเกตเห็นแม้กระทั่งว่

ามารถใช้ชีวิตแบบนี้ได้ ในสภาวะแห่

ั่งเล่นที่มืดมิด นาฬิกาตีสองก่อน

นื่อยล้า เขาคลายเน

เขาฟังดูเหนื่อย ไม่ได้โกร

คุยกันค่

ให้มั่นคง แม้ว่าหัวใจข

กับคุณ...กับเ

ามือลูบผม “

อลิน รักคุณคน

า แต่มันกลับรู้สึกว่า

ที่เธอต้องการเพื่อให้แน่ใจว่าเขาได้รับการดูแลที่ดีที่สุ

ื่อยล้า ความรู้สึกผิด แต่ฉันก็เห็นเขาค่อยๆ ถอยห่าง สร้า

คำถามหลุดออกจากปากฉันก่อนที่ฉันจ

ใบหน้าของเขา กลัว

ามผิดพลาด ครั้งเดียว ไม่มีอะไรมากกว่านั้น

มา รุนแรงจนแทบทำให้ฉันเวียนหั

่ยังแบนราบของฉัน ฉันกำลังจะบอกเขา กำลังจะแ

ิน ฉ

ละต่อเนื่องตัดผ่านควา

พท์ สีหน้าของเขาเปลี่ย

ะ? ผมก

และกำลังมุ่ง

กเขาคิดว่าเขาอาจจะต่อ

งจะไป..

มไหล่ มือของเขาวางอยู่บน

ไปแ

เล่นที่กว้างใหญ่และว่างเปล่

บกับพื้นที่ว่างเปล

องฉัน บางอย่างในใจฉันรู้ ด้วยความมั่นใจที่เยือกเย็น ว่าโลกที่สมบูร

กล่องของขวัญบนโต๊ะข้างเตียง ข้างในเป็น

น ผมจะชดเชยใ

นลง เขากำลังพยายาม เ

ฉันก็เห็นมัน...สร้อยคอเส้นเดียวกันเป๊ะ วางอย

่าเขาซื้อของชิ้นเดี

ิดมาอย่างดี มันเป็นเพียงท่าทีที่แสดงความรู้สึกผิด ที่ซื้อโดยผู

ของฉันก็ดังขึ้น เป็นค

เหล็กกล้าขัดเงา “แม่แปลกใจมากที่

ญิงกานดาไม่เคยยอมรับฉัน เด็ก

ี่ยากลำบากค่ะ” ฉั

ด้ แต่ตอนนี้เขามีลูกชายแล้ว! หลานชายของแม่ หนูต้องสนับสนุนเขานะไอลิน ไปที่โรงพยา

ถูก

ดของเธอดังก้องอยู่ในหู *อย

่านไปทั่ว ฉันนึกถึงลูกที่ภาคินกับฉันคุยกันมาตลอดสองปี เขา

ี่ป่วยและต้องการเขา และฉันก็เป

ไม่ได้

ของเขาอยู่ และเ