หมดเลย” เธอแสร้งทำเป็นขอโทษฉัน เสียงเต็มไปด้วยความจริงใจจอมปลอม “พิ

ข้าไปในอ้อมกอด

ป็นหน้ากากแห่งความเดื

” เขากระซิบ เสี

ปราศจากความอบอุ่นใ

น เขาดูเหมื

ันไม

ตกสลายเกินกว

ตาเขา เช

งเขาอยู่ใน

ัวหน้าบริ

ร์ มีผลทันที” เขาหยุดฟัง “ผมไม่สนเรื่องส

ีกครั้ง คราวนี้ถึ

ย็นเยียบ “ห้ามบริษัทไหนในเมืองนี้จ้างเธอ ถ้

ฝีปาก “คุณจบแล้วคีตา อีกห้าปีข้างหน้า ค

้

้ฉันถูกเนรเทศจาก

งสุดของอาชีพ จุดสูง

ไปทั้งหมดด้วยการโท

ามเด็ดขาดในคำพูดของเขา ความอาฆาตพยาบาทอ

ของเราไม่มีความ

่เลยเหรอ? ไม่มีเศษเสี้ยวขอ

ดรู้สึกเหมือนเป

ที่เพนต์เฮาส์เพื่

บ๋และว่างเปล่า ของใช้ส

้าน ไม่ใช่บ

ี่เราย้าย

ู สัญญาว่าเราจะเติมเต็มห้อ

นมาก เต็มไปด้วยค

ึกเหมือนความฝัน

จบแ

างหายไ

กล่องสุดท้าย คลื่นคว

จ็บปวดแหลมคมก็แล่

าเก้าอี้ไว้

งฉันพ

การความ

า นิ้วของฉันสะดุดขณะ

ารกระทำที่สิ้นหวังจากตัวตนในอ

อง “คุณต้องการอะไรคีตา” เ

นกระซิบได้แค่นั้นก่อนที่คลื่น

่ามารบกวนผมด้วยเร

วาง

หลุดจากม

แรงขึ้น และเข่

่อนที่เย็นเฉียบ คว

านอนอยู่ตรง

ความเจ็บปวดก็ลดลงเห

ยู่ค

ที่โทรศัพ

ดเชื้อและขาวโพลน หม

ับ คุณคีตา ประม

งคร

ังไม่เข้าห

ารหักมุมที่โหดร้ายในเรื

ันคือฉันไม่สาม

ช่ตอ

ะที่ชีวิตข

ณทำให้เกิดภาวะแทรกซ้อน ถ้าคุณยุติการตั้งครรภ์

ั้นช่างน่

นของโรงพยาบาล น้ำหนักของ

ิว่าเราเจอ

งยหน

นพิ

ยาะ ดวงตาเต็ม

บเธอ พิมดาว” ฉัน

นข่าวดีแล้วนะ อย่าคิดแม้แต่วินาทีเดียวว่าเด็กจะทำให้พี่เคน

ล้าและขมขื่น “เธอก็เอาเ

แขนออก

ล้มลงบนพื้นพร้อมกับร้องไห้อย

ำเน่าบทแย่ๆ คเชนทร์ป

ยู่บนพื้นและฉั

่างแรง “คุณเป็นบ้าอะไรไปแล้วค

ล้มหงายหลัง กร

แหลมคมแล่นผ

กมา กุมท้

้ “เป็นความผิดของพิมเองค่ะพี่เคน พิมไม

าวลุกขึ้น เช็ดน้

นพื้น สีหน้าเต็มไ

แบนห้าปีนั่นเป็

้นมาในอ้อมแขนแล

าน เขาเหลือบมอง

ลังแผ่ขยายบนผ้าสีอ

าของเ

สับสนวูบไหว

ความเจ็บปวดทำให้หาย

ขัดจังหวะฉัน “เธอแค่พยายามจะเรียกร้องคว

นก็เพี

มผู้หญิงที่ทำลายชีวิตของฉัน ทิ้ง