นหน้ากากแห่งความไม

เสียงต่ำและข่มขู่ เขาเช

เกินกว่าจะปกป้องตัวเองจากการกล่าว

อีกครั้ง หันหลังให้เขาเ

็นความ

าเหมือนกรงเล็บที่แขนฉั

“เธออิจฉาที่ฉันรักเธอ และเธอกำลังระบายอารมณ์ใส่ของของเธอ!

ศาล แผลสดที่ข้างลำตั

อบ พยายามดิ้นรน

มทางเดินไปยังห้องทำงานของเขา เขาเหวี่ยงฉ

ฉันกรีดร้องไม่ได้ด้วยซ้ำ ฉันแค่นอนอยู่ตรงนั้น หอ

คยเขียนภาพเหมือนของฉัน ที่เ

นฉันเป็นสิ่งที่เขาขู

ฉันพูดออกมาอ

พูดพร้อมกับแสย

ัน ถ้วยรางวัลจากการแข่งขันวิชาการ เหรียญรางวัลจากงานวิทยาศาสตร์

ามภาคภูมิใจของฉัน ทั้งห

ศิลปะระดับเมืองที่ฉันชนะเมื่ออายุสิบขวบ ข้างๆ กัน เขาคว้าแบบนาฬิกาในกรอบที่ฉันออกแบบให้เขาใน

ขาก็หยิบไ

ไฟเล็กๆ เต้นระริกใ

่มุมของใบประกาศน

ันร้อง พยายามจะลุ

ษม้วนงอ ดำคล้ำ และกลายเป็นเถ้าถ่าน จาก

อน เสียงแตกพร่า “นั่นมัน...

นเสียงที่โหดร้

เขาพูด ดวงตาของเขาเป็นประกายด้วยควา

ภาพของฉันพร่

ิบ คำพูดนั้นรู้สึกไร้ประ

ฉันวาดภาพ เอิร์ธชมภาพวาดที่งุ่มง่ามภาพแรก

่ตรงหน้าฉันเ

ู้ว่าเธอมองฉันยังไง เธอหลงรักฉันมาตั้งแต่เด็ก เธอทนไ

้อนผ่าวไว้บนแก้มของฉัน ฉันมองเขา ดวงตาของฉันลุ

รจากฉัน” ฉันถา

ยงนุ่มนวลและเต็มไปด้วยพิษสง “คุกเข่า

งฉันสะดุด

ไ

ุกไหม้ลงบนกองใบประกาศนียบัตรและถ้วยรางวัล

ฟที่หิวโหยและคำรามซึ่งเริ่ม

สียงสั่นด้วยความโกรธ “มันทำให้พี่ร

ัวลงตรงหน้าฉัน เขาจับคา

ขากระซิบ “เธอเป็นแค่เด็กเก็บมาเลี้ยง เธออาศัยอยู่ในบ้า

องเขาค

่าจะปกป้องความฝันของฉัน

นทั้งหมดให้เป็นเถ้า

ฉันเห็นเพียงความมืด ความรักที่ฉันคิดว่าฉ

บานในใจฉัน เป็นเถาวัล

วยรางวัลสีเงินขนาดใหญ่

งเธอเบิกกว้างด้วยความหวาดกลัว ฉันจำเธอได้ ฉันเ

ูดตะกุกตะกัก “เข็มก

ธหันขวับ “อ

สองวันก่อนค่ะ หนูเอาไปส่งซักแห้ง แล้วหนูเห็นมันติดอยู่ที่ปกเส

ื่อ สีหน้าข

ี่ยังคุกรุ่นของความสำเร็จของฉัน แล

ะลึงอย่า

ยยิ้มขมขื่นและมีชัยป

อยังคะพี

า อกของเขากระเพื่อมขึ้นลงอย่า

ซเซ มือของเขายื่นออกมา “

ดมือเ

ต็มไปด้วยความรังเกียจที่ลึกซึ้งจนน่ากลั

ลุกโชนในสีข้างและไฟบนพื้น และเดิ

ยของฉันปวดร้าวและหัวใจ

งเย็นชาและชัดเจน “ฉันต้องการประกาศ

รินทร์ล่วงหน้าไห

“แค่ให้แน่ใจว่