ฉัน เปลี่ยนใบหน้าที่โศกเศร้าของฉันให้กลายเป็นหน้ากากแห่งความสง่างามที่ขัดเกลาอย่างดี แต่งตัวให้ฉันใ

ย็บอย่างสมบูรณ์แบบ ดวงตาของเขาเป็นประกายเมื่อเ

แทบลืมหาย

อย่างเย็นชาและเฉยเมย แล

แชมเปญกระทบกัน เราเดินเข้าไปท่ามกลางเสียงปรบมือ การปรากฏตัวของเราได้รับกา

ที่ฉันรู้จักกระซิบขณะที่เราเดินผ่

นนี้ มันรู้สึกเหมือนเป็นภาพลวง

งฉัน ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความรักที่เป็นเรื่องโกหก เขามอบของขวัญวันครบรอบ เป็นกล่อ

ที เขาอาจจะกำลังจดจำ

ดสูงสุด ร่างเล็กๆ ร่างหน

หลัง เกาะโต

เสียงเด็กคน

ขาของภาคิน ใบหน้าของเขาซบอยู่กับผ้าเนื้อด

ขาร้องโวยวาย พลางชี้นิ้วกล่าวหามาที่ฉัน “

ดยเฉพาะหุ้นส่วนทางธุรกิจ ไม่รู้จักฉัน พวกเขาเห็นเพียงผู้หญ

อง “เธอเป็นใคร” “นั่นลูกชายเข

งแตกสลายต่อหน้าสาธารณชน ภายใต้แสง

า ใบหน้าของเธอคือภาพของความเป็นแม่ที่ทุกข์ใจ “โอ

น้าเล็กๆ ของเขาเต็มไปด้วยน้ำตาและคำกล่าวหา “นางยักษ์ใจ

็นแบบจำลองที่สมบูรณ์แบบของเส้นที่ฉันเคยทำให้ภาคินตอนเรียนมหาวิทยาลัย มันเคยเป็นสัญล

องฉัน ฉันก้าวไปข้างหน้า ยื่นมือออกไป ต้องการท

ดา อ

ย่างแรง ใบหน้าของเขาบิดเบี้ยวด้วยความตื่นตระหนกที่ฉันไม่เค

ุ่ม ฉันล้มหงายหลัง ร่างกายข

ข้ากับมุมแหลมของ

ามเจ็บปวดที่แผดเผา เศษแก้วไวน์ที่แตกบาดเข้าที่

วุ่นวายอยู่กับลีโอที่มีรอยขีดข่วนเล็กๆ ที่หัวเข่า เขาอุ้มเด็กชายขึ้

ววร้ายกาจและสมใจอย่างแท้จริง เป็นแววตา

เหลียวกลับมามอง เขาปล่อย

ม แต่ความเจ็บปวดครั้งใหม่ที่ลึกซึ้งและน่

ันดังขึ้น กลายเป็น

ายามจะคว้าตัวเ

มาสร้างเรื่องแบบนี้ใ

ริงๆ ที่ปกป้องครอบ

โหดร้ายและฉีกขาด ฉันมองลงไป สีน้ำเงินเข้มของชุดของฉ

ของ

งทั้งห้องเอียงวูบ แสงไฟพร่ามัวกลายเป็นเ