ร่า

งคีเลนที่เต็มไปด้วยความตื่นตระหนกดังแว่วมาจากทางเข้าร้

ไม่มีวันสำคัญเ

บหน้าของฉันเต็มไปด้วยความสยดสยอง ความเจ็บปวดที่ขา ความทรมานในจิตวิญญา

สมุนไพรยาที่สะอาดและคมชัดอบอวลไปทั่วอากาศ คีเลนอยู่ข้าง

า มอร์เวน หมาป่าตัวเมียชราผู้ชาญฉลาด "เธ

งของฉันเบาๆ คิ้วของเธอก็ขมวดเข้าหากัน เธอเหลือบมองฉัน แววตาเต็

่แผ่วเบาไปหาเธอ "ได้โปร

าช้าๆ แทบจ

่อ "ลูกหมาป่า" มอร์เวนจึงไม่ใช้สมุนไพรระงับความรู้สึกใดๆ เธอทำความสะอาดแผลไฟไหม้ด้วยขี้ผึ้งผสมเงินที่ให้ความร

งเขาลอยอยู่เหนือมือของฉัน "ฉันขอโทษ เ

มาก" ฉันกระซิบเสียง

ขรึม เขาไม่มีคำตอ

ะซิบกระซาบ ไลราอยู่ที่นั่น กลิ่นล

" เธอกำลังพูด เสียงของเธออ่อนโยนด้ว

งเขากลับเต็มไปด้วยความสุขแบบเด็กๆ ที่ได้

อาการบาดเจ็บเล็กน้อยของตัว

ธอผสมปนเปไปด้วยความรู้สึกผิดและความอยากรู้อยากเห็น

่างเปล่า "ฉันไม่ได้ยินอะไรเลย" ฉันโกหก

ดูโ

ำแพงของตัวเอง สวมหน้ากากของตัวเอง เล่นเกมของ

-