มาหลังคำสารภาพข

อเสียงฝนที่กระหน่ำลงบนหน้าต่างบานใหญ่ของเพนต์เฮาส์อย่างไม่หยุดหย่อ

์ ซึ่งเคยเป็นหน้ากากแห่งคว

างสิ่งที่เย็นชา คมกริบ และอันตรายกว่ามาก

ววตาของเขา ฉันเห็นน้ำหนักของการทรยศที่สั่

เป็นเสียงต่ำในลำคอ เต็มไปด้วยความเกลี

กเหมือนทำจากแก้ว เปราะบางและพร้อมจะแตกสลาย ความแข็งแกร่งที่ฉันรวบรวม

ล่าที่กำลังเข้าใกล้เหยื่อ “การโจมตีที่เกือบจะทำลายบริษัทขอ

คิน... เขาบอกฉันว่ามันเป็นเกม เป็นเกมจำลอง เขาบอกว่ามันเป็นการทดสอบความ

่างเป็นคำที่ว่างเปล่าและไร้ความหมายสำหรับ

ห้เราเสียทุกอย่าง แล้วเธอก็คิดว่ามันเป็น *เกม*?” เขาหยุดอยู่ตรงหน้าฉัน บังคับให้ฉันต้องเงยหน้าขึ้นเพื่อสบตากับแววตาที่

้ำเสียงของเขาลดลงจ

ปรด คุณต้องฟังฉัน ฉันช่วยคุณเอาชนะเขาได้

ตูอย่างบ้าคลั่ง “เวลา 24 ชั่วโมงของเธอหมดแล้ว ออกไปจากบ้านฉัน ออกไปจากเมืองของฉัน

อับอาย “ฉันจะไปไหนได้ เขาก

นมีดสั้น “เธอเลือกทางเดินของตัวเองตอนที่ไปเข้ากับอ

เจน เขาพอแล้ว ศัตรูของศัตรูของเขา

นจะไป ความสิ้นหวังตะกุยตะกายในใจ ผลั

ฉันโพล

ันกลับม

ว้ ฉันเจอนกไม้ตัวเล็กๆ นกไนต

ันกลับมาเผชิญหน้ากับฉัน ดวงตาของ

ียวที่ฉันมีที่เป็นของฉันเอง แต่ฉันรู้ว่ามันสำคัญ เขาคงทำมันหล่นตอนที่ผลักฉั

ังคงอยู่ที่นั่น เป็นไฟนรกที่ลุกโชน แต่ตอนนี้ มัน

มากกว่า และฉันกำลังถือกุญแจที่

ัน ความตึงเครียดในห้องหนาแน่นจนฉันแทบหายใจไม่ออก เขากำลังชั่

้ฉัน” ในที่

รัพยากรของคุณกับฉัน ฉันให้ความรู้เกี่ยวกับกลยุทธ์ของภาคินและอะไรก็ตามที่รหัสนี้ปลดล็อก เรา

องฉัน ฉันกำลังเจรจากับผู้ชายที่อยากจะโยนฉันใ

นดวงตาของเขา มันคือความนับถืออย่างไม่เต็

ธอจะช่วยฉันชนะการซื้อกิจการศิริวัฒนา เธอจะช่วยฉันถอดรหัสนั่น แต่จำไว้ให้ดีนะ รดา เราไม่ใช่ห

วามโล่งใจซัดสาดเข้ามาอย

งนั้นได้ มันเปราะบางและเกิดจากความเกลียดชังร่วมกันที่มีต่ออีกคนหนึ่ง “บอกทุกอย่างที่

าย เราทำงานเคียงข้างกันในห้องทำงานของเขา บรรย

หมดของภาคิน อีโก้ของเขา จุดอ่อน

สมองที่ปราดเปรื่องของเขาสร้างการโต้กล

เดียว ฉันลืมไปว่าเขาคือผู้คุมของฉัน เขาดูเหมือนจะลืมไปว่าฉันคือ

ท้ายที่หวังว่าจะพลิกเกมกับภาคินได้ ความเหนื่

ของเขา น้ำเสียงของเขากลับมาเป็นโทนท

ี่เขาให้มา นิ้วของฉันสั่นขณะที่กดเบอร์เดียวที

ัล

ำ เสียงสั่นเ

านไป ฉันเป็นห่วงแทบแย่!” เสียงของโสภิตา อบอุ่น คุ้นเคย และเต็มไปด้ว

คลอ “โส ฟังฉันนะ ไม่มีอะไรเป็นควา

์แบบ แล้วเธอก็พูด “อะไรนะ รด

้ แต่ฉันต้องการความช่วยเหลือจากเธอ ฉันต้องการให้เธอเป็นหูเป็นตาให้ฉั

แต่สมัยมหาวิทยาลัย เธอเป็นนักวิเคราะห์ข้อมูลที่เก่งกาจ

สั่นแต่แน่วแน่ “ทุกอย

น และมีเส้นชีวิตที่เชื่อมต่อกับเพื่อนที่ดีที่สุดของฉัน มันอาจจะไ