องขอ

ลูกหมาป่าตัวนี้เป็นส่วนหนึ่งของฉัน เป็นผลผลิตจากสายสัมพันธ์ของฉันกับคู่แท้แห่งโชคชะตา แต่เขา

ียบสงบของศูนย์การแพทย์ ฉันต้องไปจากที่นี่ ตอนนี้ ยิ่งกว่าท

ิฬ เขากำลังกอดกัญญิกาที่กำลังสะอึกสะอื้นอย่างน่าละครอยู่บนอกของเขา เขากำลังลูบผม

ะ” เขาพูด “

าดใหญ่ หัวใจเต้นรัวเป

ำครวญ เสียงของเธอชัดเจนในโถงที่ว่างเปล

จเลย ศศิน่ะเป็นสถาปนิกที่เก่ง แต่เธอไม่เข้าใจค

ยบ เขาคิดว่าฉันง่าย

คะ?” กัญญิกากดดัน เสียงของเธอเปลี่ยน

จันทร์ การปฏิเสธคู่แท้แห่งโชคชะตา โดยเฉพาะคนที่... บริสุทธิ์... จะถูกมองว่าเป

มรัก ไม่ใช่ความทุ่มเท เ

งเขาอ่อนลงอีกครั้ง “เธอให้ทายาทที่แข็งแกร่งแ

เดินจากไป เสียงฝีเท้าขอ

ก็เหลือบมองมาที่เสาที่ฉันซ่อนตัวอยู่โดยตรง เธอรู้ว่าฉันอยู่ที่นั่น เธอรู้มาตลอด เธอสบตาฉันอยู่ค

ดเหนี่ยวไว้ขาดสะบั้นลง ในสายตาของเขา ฉันเป็นเพี

พาลูกของฉันเข้ามาในเรื่องนี้ได้ ฉันไม่สามารถปล่อยให้ลูกหมาป่าของฉันเป็นตั

หมายที่ฉันไม่เคยคิดว่าจะต้องทำ ครั้งที่สองคือทนายความของฉัน สั

ศูนย์ พยายามหายใจ เมื่อเสียงขอ

ม่ที่คุณออกแบบให้บ้านพักของฝูงเสร็จสมบู

ไม่

ของเขาเต็มไปด้วยเสน่ห์ *เรามีปัญหาร้ายแรงกับหมาป่

ก ทั้

ญ่เพื่อเป็นเกียรติแก่คุณที่ปีกใหม่คืนนี้ การเฉลิ

เหมือนถูกแกะสลักจา

ลับไป เสียงของฉันเป็นเพียงเสียง